Halil'e yazdığım mesajdan sonra telefona hiç bakmadım. Sezon bittiği için rahatım evden de çıkmadım. 2 Gün boyunca kimseyi aramadım, kimseye mesaj atmadım. Ve biliyor musunuz? 2 gün boyunca kimsede beni merak edip aramadı annem dışında. En yakın arkadaşım dediğim kişi bile arayıp sormadı. Belki de beni kendim ile baş başa bırakmak istiyordu bilemem. Annem beni 2 gün boyunca yanına gelmem için ikna etmeye çalıştı. Bende bugün onu arayıp geleceğimi söyleyecektim.
Kendime güzel bir kahvaltı hazırladım ve kendimi değerli hissettirdim kendime. Bence bunu her zaman yapmalıyım. Her zaman ben başkalarını el üstünde tuttum ve yine ben dışlandım. Bu saatten sonra hiç bir şey eskisi gibi olmayacak. Kendimi değiştireceğim. Tarzımı, arkadaş çevremi, insanlara verdiğim değer de aynı şekilde değişecek.
Kahvaltımı yaparken birden salonda telefonun çaldığını duydum. Hemen kalktım ve telefona baktım. Arayan kişi Halil'di, bende açmadım. Telefonu sessize alıp mutfağa gittim ve masayı topladım. Daha sonra yukarı çıkıp hazırlandım. Annemi aradım, ona geleceğimi söyledim.
"alo, anne nasılsın?"
"iyiyim oğlum, sen nasılsın?"
"bende iyiyim. Yanınıza geliyorum İzmit'e"
"gel oğlum gel de biz İzmit'te değiliz"
"neredesiniz?"
"Trabzon'da"
"bende oraya gelirim, sorun değil. Hem ben sizi çok özledim"
"e iyi gel bakalım"
Telefonu kapattım ve evden çıktım. Arabaya doğru gittiğimde araba penceresinde bir zarf buldum. Mektup yazılıydı büyük ihtimalle. Elime aldım ve arabaya bindim. Arabayı çalıştırmadan önce zarfı açtım ve tahmin ettiğim gibi bir mektup yazılıydı. Hemen okudum yazılanları
SevgiliM Kerem bu mektup sana
Öncelikle mesajını okudum ve sinirden delirdim. Ne yapmaya çalışıyorsun anlamadım. Beni senden uzak tutmaya çalışma! sakın yapma bunu. Yazdıklarına gelelim...
Sen ergen misin Kerem? ne bu mesajlar? bir sıkıntın varsa gel yanıma konuş. Amacın ne? Şimdi yanına gelmiyorum mektup yazıyorum. Sayende hayatımda ilk defa mektup yazdım sağol.
KENDİNE İYİ BAK, SALAK SAÇMA BİR ŞEY YAPMA.
SENİ SEVİYORUM...
Nee?? hayır Kerem, bu bir rüya! kendine gel...
Halil bana " sevgilim" dedi. " Seni seviyorum" da dedi.
O an bir sevinç ile kahkaha attım. Yüzüm gülüyordu nereye baksam. Arabayı sevinçten süremedim. Aklım Halil de oldu yol boyunca.
Saatler sonra nihayet ailemin yanına gitmiştim. Beni çok güzel karşıladı herkes. Reyyan hiç yanımdan ayrılmadı onu gezdirmemi istedi hep. Salonda Reyyan bana sürekli " hadi gidelim abi" dediği için annem artık bıkmıştı ve Reyyan'a kızdı
Annem: kızım akıllı dur, abin daha yeni geldi.
Reyyan: ama anneeee
Annem: hayır Reyyan, karnen hiç güzel gelmedi bu yıl. Gezmeyi hak etmedin.
Reyyan: Kerem abi bir şey de anneme
Kerem: anne götürürüm ben şimdi onu, bir şey olmaz
Annem: e iyi bakalım.
