Yarısı kırılmış, kanlı penceremden görüp hatırladığım en son şey bana doğru koşan Halil'di. Onu da ölüm korkusundan mı gördüm bilmiyorum. Şimdi gördüklerim ise, başımda itfaiyeci adamların beni kurtarmaya çalıştıkları. Bulanık gördüğüm için hiç kimseyi net bir şekilde anlayamadım. Tanıdık kimse yok sanki. Polislerin arkasından gizlice bana bakan biri vardı bulanık gördüğüm için net bir şekilde isim veremedim gördüğüm kişilere. Biraz sonra ayağımı çıkarttılar ve beni ambulansa bindirmek için hazırladılar. Polislerin arasından beni görür görmez ayrılan kişinin yaklaştıkça Halil olduğunu anladım. Yanıma geldi ve iyi olup olmadığımı sordu. "İyiyim" der gibi kafamı salladım. Yüzünden belli oluyordu her şey, çok korkmuş. Ona daha fazla bakmak istemedim. Ben baktıkça ağlayacak gibiydi, gözleri dolu bir şekilde sadece izliyordu.
Ambulansa binmek istemedim. Kendini iyi hissediyorum, sadece başım dönüyor. Bunu yanımda ki doktora ilk dediğim de kabul etmedi ama ben ısrarcı olunca gittiler. İtfaiye de gitti sadece polisler vardı. Aralarından biri yanıma geldi ve sorular sormaya başladı.
Polis: Geçmiş olsun, şimdi kendini nasıl hissediyorsun?
Kerem: iyiyim, teşekkürler.
Polis: Sarhoş musun?
Kerem: Hayır
Polis: sinirli miydin?
Kerem: hayır
Polis: birisi ile kavga mı ediyor dun?
Kerem: hayır
Polis: Telefona mı bakıyor dun?
Kerem: hayır, önüme bakıyordum. Sağlığım da iyiydi, kafamda yerindeydi. Yağmur yağıyordu ve frenler sorunlu, başka bir neden yok.
Polis: peki, iyi günler.
Kerem: iyi günler
Polis ne kadar alkollü olduğumdan şüpheli olsa da yanılıyor du.
Polis gitti ve sadece Halil ve ben vardık. Arabamı çekici alıp götürmüştü. Halil ile gidecektim ve bunu Halil' e söylemedim daha.
Yanıma oturdu ve konuşmaya başladı
Halil: Ne ile meşguldün.
Kerem: hiçbir şey
Halil: bana yalan mı söylüyorsun?
Gözlerime baktı ve cevabı bekledi.
Kerem: Şey... Ben seni düşünüyordum
Halil: neden?
Kerem: neden mi?
Halil: Ben senin neyinim ki ?
Kerem: mektup da "sevgilim" demiştin ve ben senin yüzünden ailem ile kavga ettim. Abim ile mesajlaştın, onunla mesajlaşırken benden vücudumun resmini istedin, ben senin yüzünden abim ve babamla kavga ettim. Ailem şimdi bana eskisi gibi bakmıyor. Bunların hepsi senin suçun!
"Bana bağırma!"
Ayağa kalktım ve Halil' e daha çok bağırdım. Yaşadığım kötü şeylerin tek sebebi Halil çünkü.
" Anlamıyorum, tek sorun benim sana bağırmam mı?"
" insan gibi sessizce konuşamaz mısın?"
"Şuan gayet normal konuşuyorum ama sen daha fazla bu şekilde bana tepki gösterirsen normal olmam. Haberin olsun! "
Halil ayağa kalktı ve bana bir anda bağırdı.
"Allah Allah göstersene normal olmayan yanını"
" Halil kavgayı büyütme, haksız olan sensin"
" bu yüzden mi ağlıyorsun? "
Elimde değil, sinirlenince göz yaşlarımı tutamam. Halil de bununla dalga geçiyor. Gerçekten çok kırdı bu gece beni.
Kerem: komik mi? Neye gülüyorsun?
Halil: Komik. Ama bundan daha komik bir şey var biliyor musun?
Kerem: neymiş o?
Halil: bu gece gidip evine sabaha kadar ağlayacaksın ve öğlen ben yanına geldiğimde affedeceksin. Bunu sende biliyorsun. Bensiz en fazla 2 gün durabilirsin. Seviyorsun çünkü
Kerem: sensiz de yaşarım illaki. Kendini ne sanıyorsun?
Halil: hiçbir şey
Ayağa kalktım ve evime doğru yürümeye başladım. Resmen benimle dalga geçti. Ben hıçkıra hıçkıra ağlarken nasıl karşımda gülüyordu? Ne salaksın Kerem? Bu gece Halil ile iyi ki kavga ettim. Benim hakkımda olan saçma düşüncelerini öğrendim en azından. Bundan sonra asla eskisi gibi olmayacağım. Beni salak sanıyor, ama o benden daha salak. Bunu ona göstereceğim...
