Amedin topraklarından gelen iki genç, ikisi de hırçın ikisi de öfkeli. Bir berdel uğruna birbirine mahkûm edilir ve onlara bir kader çizilirse ne olur? İki genç bu durumu kabullenir mi?
Haydi gelin, Amedin topraklarına gidelim ve onlarla bu masalı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kendi düğünüme geç kalmış gibi hissediyordum. İmam nikahından sonra aşağı inmiş ve oturmuştuk.
Boran ara ara kalkıp birileriyle tokalaşıyor sonra geri geliyordu. Beş dakika önce ise resmi nikâh için bir memur geleceğini öğrenmiştim.
Gözlerim sıkıntıyla etrafta gezinirken göz hizama kırmızı cübbe giymiş nihak memuru takıldı. İçimden sonunda diye geçirmeye engel olamamıştım. Adam beş dakika ayağına bir saat bekletmişti.
Gözlerimi devirerek nikah memurunun yerine geçip oturmasını izledim, sonrası ise klasik belirli sorular dahilinde gerçekleşmişti. Bu elbisenin içinde sıkışıp kalan bedenim artık özgürlük istiyordu.
"O zaman evlilik cüzdanını geline veriyorum." diyen nikah memuruna sahte gülücüklerimi dönderip elindeki cüzdanı aldım.
Başımı Borana çevirip gülümsedim "Bitti mi?" dedim, oldukça sakin şekilde.
"Bitti." diyen Boranı bıraksak konaktan kaçacak gibi bir hali vardı. Alt kata indiğimizden beri gözleri sürekli tek bir noktaya gidyordu, tabii bu beni ilgilendirmezdi.
"Güzel." dedim, gülümseyerek. Elimdeki evlilik cüzdanını masanının üstüne fırtlattıp halay çekmek için hazırda bekleyen insanaların yanına geçtim.
Baştaki adamın elinden kırmızı halay mendilini alıdım, diğer elimin serçe parmağını parmağına geçirdim.
"Çal keçe." gözlerimi bana inanamıyormuş gibi bakan Borana diktim "Çekmeyenlere inat." kaşlarımı kaldırıp bu seferde gözlerini Borandan çekmeyen adının Rojda olduğunu öğrendiğim kadına diktim.
Başlayan davul ve zurna ile halaya başladım. İşte şimdi gerçekten düğün havasına girmiştik.
Halaya her geçen saniye birileri ekleniyor insanların şen zılgıtları kulaklarımızı dolduruyordu. Başımı yerden kaldırırdığımda yanıma gülümseyerek yaklaşan Rozerini gördüm, hem yakın arkadaşım, hem yemgem, hemde Boranın kuzeni olarak yanımdaydı.
Yanıma gelip halayın bir tık daha büyümesini sağlarken konak yeni yeni düğün havasına bürünmüştü. Rozerinle aynı anda başlarımızı yerden kaldırıp göz göze geldik, ikimizin de göz göze zılgıt çalmış olmamız bazı insanaların kıskanç bakışlarını üstümüze dikmişti.
Kıskanç olan tek insan ise Rojda'idi. Sanki bizi bir kaşık suda boğacakmış gibi bir hali vardı.
Rozerin ile gözlerimizi birbirimizden ayırmadan minik bir anlaşma yapıp halaydan ayrıldık tam ortaya geçip ellerimizi ve omuzlarımızı birbirine kenetledik, omuzlarımızı ahenkli haraketler ile haraket ettirmeye başladık.
