Amedin topraklarından gelen iki genç, ikisi de hırçın ikisi de öfkeli. Bir berdel uğruna birbirine mahkûm edilir ve onlara bir kader çizilirse ne olur? İki genç bu durumu kabullenir mi?
Haydi gelin, Amedin topraklarına gidelim ve onlarla bu masalı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kulaklarıma inanamak istemiyordum. Günlerdir anlamını çözemediğim bakışmalar ve garip davranışların bu şekilde sonlanması aklıma gelecek bir şey değildi.
Bir ihtimal aralarında bir şey olduğunu bile düşünmüştüm ama hiç bir zaman ailelerin ve hatta tüm Amed halkının bildiği bir nişan olduğunu düşünmemiştim.
Abim ve Avjin yüzünden iki kişinin hayatının karardığını düşünmüştüm hep. Ama yanılmışım, haberim dahi olmadan bu hikayede yanan üç kişi varmış aslında.
Benim bir kadına asla yakıştırmayacağım bir konumdaydım.
İkinci kadın olmuştum.
Gözlerimi yerden kaldıramazken Boranın sinir ve sakinlik barındıran ses torununu duysam da tepki veremedim.
"Berfin çık dışarı!" diyen Boranı ateşimde cayır cayır yapacaktım. Ben bilmeden bir kadının hayallerini yıkmıştım. Bir kadının sevdiği adamı elinden alıp evlenmiştim. Tek bir kişi -Boran dahi- söyleseydi canım pahasına engel olurdum bu berdele.
Ne Rojda çıtını çıkarmıştı, ne de Boran ben nişanlıyım demişti.
"Nasıl söylemezsin!" dedim, başımı ağır haraketler ile kaldırıp kapının yanında bana bakan adama "Ulan konağımı yıkmaya geldin! Kardeşini aramak için geldiğin konağa, konuşmak için gelemdin mi?! Bir kez olsun bana nişanlı olduğunu söylemedin sen!" hırsla bağırırken insanların duyup duymaması umurumda bile değildi.
"Elf-" diyecek olan adama kaşlarımı çatarak kahkaha attım.
"Adımı ağzına alma Boran Şevran! Sökerim o dilini!" hırslı adımlarla yürüyüp tam karşısında durdum.
"Senin yüzünden atıldı nişan. Öğrensen ne yapabilridin?" diyen adam benimle dalga geçiyor olmalıydı. Başka bir açıklaması yoktu.
"Ben seninle evlenmeden önce sözü sayılır bir hanımağaydım! Eğer gelip nişanlı olduğunu söylesen engellerdim. Senin yapamadığını ben yapardım. Gerekirse canımı koyardım ortaya ikinci kadın olmazdım!" dedim, işaret parmağımı göğsüne bastırırken sabır dilenir gibi nefes almıştı.
Parmağım göğsündeyken gözlerim sol göğsüne kaydı. Düğün günü halaydan çıkıp konağı terk etmesi, Rojdayla konuşma demesi, telefonlarımı açmaması, düğün günü konağa geri döndüğünde gömleğinin düğmelerinin açık olması...
Aklıma gelen anlarla derince yutkundum, benim yanımda olmadığı her an o kadının yanındaydı. Ben ise bunlara dikkat etmeyecek kadar dalgındım. Beni salak yerine koyup o kadına gitmişti.
