Amedin topraklarından gelen iki genç, ikisi de hırçın ikisi de öfkeli. Bir berdel uğruna birbirine mahkûm edilir ve onlara bir kader çizilirse ne olur? İki genç bu durumu kabullenir mi?
Haydi gelin, Amedin topraklarına gidelim ve onlarla bu masalı...
Bölümdeki hiç bir olay, mertebe gerçeklik içermemektedir! Her şey hayal ürünü olmakla beraber sahtedir! Tıbbi terimlerin hepsi hayal ürünü ve uydurmayın ibarettir!
İyi okumalar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Önceki bölümün son sahnesi.
Bu neyin nesi?" Elinde tuttuğu küçük çam dalını görebileceğim kadar kaldırdı.
"Ha o Rojdanın kuma hükmü verildikten sonra yatağım üstünde duruyordu. Gece bırakmıştı galiba." Aynanın karşısında dudaklarıma glosumu sürerken cevap verdim.
"Kim koymuş?" Derken sesi sert geliyordu.
"Bilmem. Sen koymuş olabilir misin? Odama bu kadar iyi görebildiğini göre." Glosu sürüp Borana döndüğümde bana kaşlarını çatmış, oldukça ciddi bir ifadeyle bakıyordu.
"Ben bırakmadım."
Birbirimize bakmaya devam ettiğimiz de durumun vahimliğini anlamıştım. O zamanlar kafam dalgın olduğu için olsa gerek üstünde durmamıştım.
Ama şu an fark ediyordum ki, bu oldukça önemli bir meseleydi.
Boranın an be an gözlerindeki sinirin arttığını görebiliyordum. Yüzü sinirden kızarmaya başlamıştı.
Başını iki yana sallayıp hızlı adımlarla yanımdan geçip kitabımın üstündeki silahını eline aldı şarjörünü çıkarıp kontrol ettikten hemen sonra hızla kapının kilidini açıp büyük adımlarla merdivenlere yönelen adamın arkasından koştum.
"Boran! Napıyorsun sen!" Sesimi fazla çıkarmadan bağırıyordum çünkü Boranı bu şekilde abilerimden biri görürse olay yanlış anlaşılabilirdi.
"Boran!" Beni dinledi ya da dinlemedi bilmiyorum ama avlunun ortasında durduğu esnada hemen yanında yerimi almış elini sıkıca tutmuştum.
En son Boranın bu kadar hırslı ve sinirli olduğu gün kardeşini aramak için bizim konağımızı bastığı gündü.
O gün Borana ve adamlarına sıkan bendim.
"Ne var Elfesya?!" Benim aksime bağıran adamla derince bir nefes aldım.
"Boran bak bu şekilde sinirle haraketler sergilersen abimler sana daha çok kinlenir. Lütfen biraz sakin olur musun?" Boştaki elini daha sıkı kavradım.
Gülüp başını iki yana salladı.
"Sikimde mi sence?"
"Boran öfkeyle kalkan zararla oturur biraz saki-" Silahını havaya kaldırıp tek el havaya ateş ettiğinde gözlerimi sıkıca yumdum. Kapının anında açıldığını seslerden anlıyordum, aynı silahı havada duran Boranın silahını indirmediği gibi yeni silahların çekildiğini de.
