Όχι μόνο φιλοι

Πρόλογος

- Βασιλική

Είναι γεγονός. Δεν μπορώ με τίποτα να κοιμηθώ.

Εδώ και μια ώρα στριφογυρίζω στο κρεβάτι χωρίς αποτέλεσμα. Νιώθω τον κόμπο στο στομάχι μου να χειροτερεύει όσο περνάει η ώρα και ειλικρινά δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να τον διώξω. Το ξέρω πως δεν έχω κανέναν απολύτως λόγο για να αγχώνομαι, αλλά και πάλι το κάνω!

Ώρες ώρες ούτε εγώ η ίδια δεν μπορώ να καταλάβω τον εαυτό μου. Είναι απλά ο Άρης. Τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο. Τον ξέρω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, είμαστε φίλοι από πάντα, αλλά και πάλι έχω αναστατωθεί υπερβολικά πολύ με την επιστροφή του.

Εξάλλου έχει λείψει έναν χρόνο. Έναν ολόκληρο χρόνο.

Μόνο η σκέψη ότι θα τον συναντήσω ύστερα από τόσο καιρό μου προκαλεί αναγουλα. Και ζαλάδα. Και ίλιγγο, ταυτοχρονα. Γενικά, οποιοδήποτε δυσάρεστο συναίσθημα μπορεί να σκεφτεί κάποιος. Είχα να νίωσω τόσο άγχος από την τελευταία εξεταστική, δύο εβδομάδες προηγουμένως, και ήμουν πολύ χαρούμενη για αυτό. Όμως τώρα έχω άλλα πράγματα να με απασχολούν από το εαρινό εξάμηνο...

Και αν υπάρχει μια άβολη σιωπή μεταξύ μας και δεν ξέρουμε τι να πούμε; Και αν έχει αλλάξει τόσο που να μην έχει πια κάτι κοινό μαζί μου; Και αν γνώρισε πολλά ενδιαφέροντα άτομα και πλέον του φαίνομαι βαρετή και γραφική;

Τα " Και αν " πετάγονται απρόσκλητα στο μυαλό μου δημιουργώντας αμφιβολίες που με κάνουν να πνίγομαι.

Δεν αντέχω άλλο αυτήν την κατάσταση, πρέπει άμεσα να ηρεμήσω! Είναι φυσιολογικό να είμαι τόσο αγχωμένη, απλώς επειδή γυρνάει ένας φίλος μου; Σίγουρα θα έπρεπε να είμαι ενθουσιασμένη και ανυπόμονη, όμως όλη αυτή η ένταση και το άγχος με κάνουν να μην θέλω να έρθει η αυριανή μέρα. Αυτό μάλλον δεν είναι φυσιολογικό.

 Είμαι δειλή, το ξέρω, άλλα ο φόβος μας κρατάει ζωντανούς. Οπότε, απλά είμαι λογική και έχω το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Σωστά; 

Ποιόν κοροϊδεύω; Ούτε πεντάχρονο δεν θα το πίστευε αυτό ή, μάλλον, τώρα που το σκέφτομαι δεν θα καταλάβαινε τις περισσότερες από αυτές τις λέξεις. 

Και τώρα παραληρώ. Τέλεια.

Περνώ μια βαθιά ανάσα και επαναλαμβάνω στον εαυτό μου ότι  όλα θα πάνε καλά, μήπως και το πιστέψω όντως. 

Στην τελική είναι ο Άρης και εγώ η Βασιλική, όλα αυτά τα χρόνια δεν υπήρξε τίποτα να χαλάσει την φιλία μας, γιατί να αλλάξει αυτό τώρα, σωστά;