Όχι μόνο φιλοι

Κεφάλαιο 28

-Βασιλική

Μια μέρα.

Μια ολόκληρη μέρα πέρασε και δεν μου έχει στείλει τίποτα το σκουλίκι.

Είπα ότι θα κάνω υπομονή και ότι θα περιμένω να μου στείλει αυτός για να μην γίνω πιεστική, όμως δεν αντέχω άλλο.

Όλη την μέρα χθες την πέρασα τσεκάροντας το κινητό μου, μήπως και έστελνε τίποτα. Όμως αυτό ακριβώς έστειλε. Τίποτα.

Περιφερόμουν μες το σπίτι σαν την άδικη κατάρα και είχα και τις ερωτήσεις της μαμάς μου για το τι έχω και γιατί δεν έρχεται ο Άρης να μας δει.

Πίστεψέ με μαμά, αν ήξερα γιατί δεν έρχεται ο Άρης να μας δει θα στο έλεγα.

Το σημερινό πρωινό δεν είχε καλύτερη τύχη. Κοιτούσα το ταβάνι του δωματίου μου κάνοντας σενάρια επιστημονικής φαντασίας για το τι μπορεί να έγινε και δεν μου στέλνει μήνυμα.

Δεν μπορώ να συνεχίσω έτσι. Θα του στείλω εγώ ή θα τρελαθώ περιμένοντας εκείνον.

Βασιλική: Γειά 

Το στέλνω και κάθομαι για δύο λεπτά στο ινσταγκραμ μέχρι να απαντήσει.

Όταν περνάνε πέντε λεπτά και δεν απαντάει, πετάω το κινητό μου στο κρεβάτι και σηκώνομαι. Πρέπει να βρω κάτι να κάνω για να περάσει η ώρα.

Μόλις πάω να πιάσω το λάπτοπ, ακούω τον ήχο των ειδοποιήσεων μου και πηδάω κυριολεκτικά στο κρεβάτι για να πιάσω το κινητό μου. 

Άρης: Γειά σου Βασούλα.

Άρης: Δεν αντέχεις ούτε μέρα μακριά μου;

Το βλέπω και γυρνάω τα μάτια μου.

Βασιλική: Έχω συνηθίσει να με ψάχνεις κάθε μέρα και είπα να στείλω να δω αν ζεις.

Άρης: Παραδέξου το, σου έλειψα. 

Βασιλική: Ίσως.

Άρης: Πότε θα βρεθούμε;

Βασιλική: Μπορώ και τώρα 

Άρης: Βιάζεσαι;

Βασιλική: Σταμάτα με τα αστεία που δεν είναι αστεία 

Άρης: Αφού σου αρέσουν

Βασιλική: Σε μισή ώρα θα είμαι στο παρκάκι κοντά στα σπίτια μας, αν θες έλα 

Άρης: Έγινε 

Βάζω κάτι πρόχειρο και ξεκινάω με τα πόδια για το παρκάκι.

Όσο περπατάω προσπαθώ να βάλω σε μια τάξη τις σκέψεις μου, όμως δεν μπορώ να καταλήξω στο τι θα του πω και είμαι απίστευτα αγχωμένη.