Όχι μόνο φιλοι

Κεφάλαιο 18

- Βασιλική

Έχω να αντιμετωπίσω ένα τρομερό δίλλημα. Πρέπει να πάρω μια απόφαση άμεσα, αλλά δεν μπορώ να καταλήξω κάπου. Και οι δύο επιλογές είναι τόσο καλές...

Λοιπόν. Αποφάσισα. Θα βάλω το άσπρο φόρεμα. Το ροζ είναι για τρίτο ή τέταρτο ραντεβού, όχι για ταινία με παρέα. Ντύνομαι στα γρήγορα και ξεκινάω να βάζω αξεσουάρ, μόνο που το ένα κολιέ μου είναι πολύ μικρό για να το βάλω μόνη μου.

Η Έλενα ήταν εδώ και ώρα στο σαλόνι του κήπου και μιλούσε με τον Πέτρο τον νομικό σε βίντεοσυνομιλία και θα με σκότωνε αν την διέκοπτα. Έτσι, αποφασίζω να πάω στο δωμάτιο των αγοριών.

Χτυπάω την πόρτα και ακούω από μέσα την φωνή του Γιώργου να λέει πέρνα. Καθώς μπαίνω παρατηρώ όλο το δωμάτιο για να βρω τον Άρη, όμως δεν είναι εδώ.

"Μπορείς να με βοηθήσεις να βάλω το κολιέ;" ρωτάω τον Γιώργο με το γνωστό ύφος που έχει κανείς όταν παρακαλάει κάποιον.

"Έλα εδώ" μου λέει βαριεστημένα.

"Που είναι ο Άρης;" ρωτάω δήθεν ανέμελα, καθώς μου κουμπώνει το κολιέ.

"Δεν ξέρω λείπει αρκετή ώρα." μου απαντάει χαλαρός και εγώ γυρίζω αμέσως να τον κοιτάξω.

"Γιώργο να σε ρωτήσω κάτι."

"Τι έγινε;"

"Συμβαίνει κάτι με τον Άρη; Ξέρεις γιατί είναι μονίμως θυμωμένος;"

"Μπορεί απλά να μην πρόλαβε να ξεκουραστεί. Μην ανησυχείς όλα είναι μια χαρά."

Από τον τόνο της φωνής του καταλαβαίνω ότι μου λέει ψέματα, όπως επίσης ότι δεν είναι πρόθυμος να αποκαλύψει την αλήθεια. Ότι και να συμβαίνει το έχουν συζητήσει μεταξύ τους και ο Γιώργος ξέρει. Ελπίζω μόνο να μην του έδωσε καμία πολύ κακή συμβουλή που θα τα κάνει όλα χειρότερα.

Γυρνάω γρήγορα στο δωμάτιο μου, τελειώνω με τις ετοιμασίες και κατεβαίνω κάτω να βρω τον Άρη. Ψάχνω σε όλο το σπίτι, όμως δεν είναι πουθενά.

Μόλις βγαίνω έξω βλέπω ότι το αμάξι του λείπει. Που στο καλό μπορεί να πήγε; Το μόνο μέρος που ξέρει είναι το λιμάνι, από την βόλτα μας με το ταχύπλοο.

Καλώ ένα ταξί και σε δέκα λεπτά είμαι στο λιμάνι και ψάχνω στους περαστικούς για το γνώριμο πρόσωπο που με βασανίζει. Όταν τον εντοπίζω επιτέλους κάθετε μόνος του σε ένα απομονωμένο παγκάκι στην άκρη της προβλήτας.

"Άρη ποιο είναι το πρόβλημα σου;" του φωνάζω όταν έχω πλησιάσει αρκετά. Εκείνος γυρνάει έκπληκτος και μένει να με κοιτάει με ανοιχτό το στόμα.