Όχι μόνο φιλοι

Κεφάλαιο 2

- Άρης

Νιώθω ωραία που είμαι πάλι πίσω στην Θεσσαλονίκη. Το Παρίσι ήταν πραγματικά απίστευτο, όμως δεν θα μπορούσα να συνεχίσω να ζω εκεί πέρα, απλά θα με είχε τρελάνει. Εξάλλου, μου έλειψε η καθημερινότητα μου στην Θεσσαλονίκη, η οικογένεια μου, οι φίλοι μου και ιδιαίτερα μία από αυτούς...

Η Βασιλική.

Γνωριζόμαστε από μωρά, είμαστε φίλοι από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Για αυτήν ήμουν πάντα ο κολλητός της και ειλικρινά δεν με πειράζει αυτό, ίσα ίσα το λατρεύω. Απλά εγώ θέλω και άλλα, πολλά παραπάνω. Από την πρώτη στιγμή που την είδα την ερωτεύτηκα και τα αισθήματα μου για αυτήν δεν άλλαξαν καθόλου από τότε. Και ποιός θα μπορούσε να με κατηγορήσει;

Από την πρώτη στιγμή που την γνώρισα ήξερα πως ήταν και θα είναι η πιο όμορφη κοπέλα που έχουν δει τα μάτια μου. Έχει καστανά μακριά σγουρά μαλλιά και υπέροχα καστανά μάτια, στα οποία χάνομαι κάθε φορά που την κοιτώ. Το στραβό χαμόγελο της μου ζεσταίνει την καρδιά και ο τρόπος που παίζει με τις μπούκλες της πραγματικά με τρελαίνει. Είναι τόσο όμορφη εξωτερικά όσο και εσωτερικά. Είναι από τους καλύτερους ανθρώπους που ξέρω και με κάνει να θέλω να είμαι και εγώ καλύτερος.

Περίμενα πως ένα χρόνο μακριά της θα μπορούσα να ξεπεράσω τα αισθήματα μου για αυτήν. Ήλπιζα πως η απουσία της θα με βοηθούσε να ξεχάσω το πόσο πολύ την θέλω, θα μπορούσα να την βλέπω αποκλειστικά σαν φίλη. Ωστόσο, έγινε ακριβώς το αντίθετο.

Οτιδήποτε και αν έκανα μου θύμιζε εκείνη, είτε γιατί θυμόμουν τα πράγματα που κάναμε μαζί ή γιατί σκεφτόμουν πόσο πολύ θα ήθελα να είναι εκεί μαζί μου. Οι βόλτες στον Σηκουάνα μου θύμιζαν τους πίνακες που είχε ζωγραφίσει όταν έμαθα πως θα πάω στο Παρίσι, ο πύργος του Άιφελ ένα παζλ που κάναμε συνέχεια όταν ήμασταν μικροί και στον Λούβρο δεν μπορούσα να σταματήσω να σκέφτομαι πως αυτό το μέρος έχει φτιαχτεί για αυτήν και θα έπρεπε να ήταν εκεί. Έτσι, κάθε μέρα που περνούσε τα αισθήματα μου μεγάλωσαν και μου έλειπε όλο και περισσότερο. Αυτή η κοπέλα πρέπει να μου έχει κάνει βουντού, γιατί ορκίζομαι πως το όνομα της είναι ανεξίτηλα γραμμένο στον εγκέφαλο μου.

Έτσι όταν ήρθε η ώρα της επιστροφής ήμουν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος της γης. Θα έβλεπα επιτέλους την Βασιλική από κοντά, θα της έλεγα όλες τις τρελές ιστορίες από το Παρίσι και αυτή θα με ενημέρωνε για τις τελευταίες εξελίξεις στην Θεσσαλονίκη. Ωστόσο, δεν ήταν όλες οι σκέψεις μου τόσο αισιόδοξες. Φοβόμουν - και ακόμα φοβάμαι- πως τα αισθήματα μου για την Βασιλική, πλέον, θα ήταν πολύ δυνατά για τα κρύψω. Μέχρι στιγμής έχω κάνει πολύ καλή δουλειά, άλλα απλά μου έλειψε τόσο πολύ και την αγαπώ τόσο πολύ που ειλικρινά όταν είναι αυτή σε ένα δωμάτιο δεν μπορώ να κοιτάξω κανέναν άλλο, έχει όλη την προσοχή μου, και το μόνο που θέλω να κάνω είναι να βρεθώ δίπλα της και με κάποιο τρόπο να καταφέρω να κλέψω ένα άγγιγμα της.

Το άγγιγμά της... Μμμμ... Αυτό μου θύμισε κάτι..

Χθες που ήρθε να με πάρει από το αεροδρόμιο, όταν πήγα να της βάλω το μενταγιόν, την είδα που ανατρίχιασε με το άγγιγμα μου... Δεν πρέπει να σκέφτομαι αυτό που σκέφτομαι, άλλα οι σκέψεις μου εδώ και πολύ καιρό έχουν σταματήσει να με υπακούν.

Απλά σιχαίνεται το κλιματιστικό και το ξέρεις. Όχι άλλες τέτοιες σκέψεις. Η φιλία μου μαζί της είναι ότι πιο πολύτιμο έχω και δεν μπορώ με τίποτα να την ρισκάρω. Ιδίως τώρα που συνειδητοποίησα πόσα πολλά σημαίνει για μένα η παρουσία της. Υποσχέθηκα στον εαυτό μου να συγκρατηθώ. Από εδώ και στο εξής είμαστε μόνο φίλοι. Μόνο φίλοι.

Πάντα ήμασταν μόνο φίλοι, απλά πρέπει το ηλίθιο κεφάλι μου το το καταλάβει επιτέλους. Δεν θα γίνει τίποτα παραπάνω. Η Βασιλική σε βλέπει μόνο σαν φίλο. Ξεκόλλα.

Τέλος πάντων, πρέπει να συγκεντρωθώ επιτέλους στην προσπάθεια μου να γίνω άνθρωπος για το πάρτι που μου διοργανώνουν οι φίλοι μου. Το ξέρω πως η Βασιλική μονοπωλεί σχεδόν το ενδιαφέρον μου, όμως μου έλειψαν και αυτοί οι ηλίθιοι.

Είμαι έτοιμος να βγω από το διαμέρισμα μου όταν ακούω τον ήχο των ειδοποιήσεων μου.

Βασιλική: "Έρχεσαι επιτέλους;; Ούτε νύφη να ντυνόσουν!!"

Άρης: "Τόσο πολύ σου έλειψα;"

Βασιλική: "Όλοι σε περιμένουν, τελείωνε!"

Άρης: "Σε 5 είμαι εκεί μικρή."

Με ένα μικρό χαμόγελο κλείνω την πόρτα και μπαίνω στο αμάξι μου για να πάω στο πάρτι.