lotus çiçeği, hyunlix

doğduklarında civcivlerin gagaları kesilir

Hyunjin'le görüşmemi bitirdikten sonra polislerle birlikte geri dönüyordum. Hiçbir şey düşünmemem gerekiyordu çünkü düşüncelerimin bana bir faydası yoktu. Yalnızca daha da zarar görmemi sağlıyordu kafamdaki sesler. Kendi hücreme girmeden önce yukarıdan gelen ıslık sesiyle kafamı kaldırdım. Üst katta Minho'nun yanında dolaşan mahkumlardan biriydi ve mimikleriyle beni çağırıyordu.

Bir süre etrafıma bakındıktan sonra gidip gitmemek arasında kalırken adamın soğuk bakışlarının gelmem gerektiğine işaret olduğunu hissedip kendi hücremin kapısından uzaklaşıp kısa merdivenlere doğru gittim ve üst kata çıktım. Kapısı açık olan Minho'nun hücresinin önüne geldiğimde gözlerim şaşkınlıkla kocaman açılmıştı çünkü Minho'nun kaldığı hücre bizim hücrelerimize kıyasla daha geniş ve içinde her şey vardı. Tüm hücreler arasında adeta vip görünümlü bir hücreydi.

Ellerimi önümde birleştirip hücreye girerken arkamdaki adam ben girdikten sonra dışarı çıkıp kapıyı yavaşça arkamdan kapatmıştı. Loş bir havası olan olan odaya göz gezdirmeye başladım. Benim hücremdeki yaşlı ihtiyarın yattığı yatak gibi ranzası olmayan tekli bir yatak vardı. Uzun, ince bir masa vardı, cama yakın bir yerde duruyordu ve üzerinde küçük, minik bir antenli televizyon vardı. Küçük bir masa daha vardı ve üzerinde dosyalar, kitaplar, kalemler bulunuyordu. Her iki masada da ayrı ayrı masa lambası vardı. Odanın içinde insan öldürebilecek veya zarar verebilecek o kadar çok eşya vardı ki, bunların hepsine nasıl izin veriyorlardı aklım almıyordu.

Odanın en köşesinde duran komodinin üzerinde bir çerçeve vardı. Loş ışıkta dikkatli seçemesem de resimde iki kişi vardı ve selfie şeklinde çektikleri fotoğrafta gülümseyerek dudaklarını birbirlerine bastırmışlardı. Resme odaklanmışken işittiğim Minho'nun sesiyle dağılan dikkatimi toparladım,

"Otursana." Bunu söylerken cebinden çıkarttığı sigarayı ağzına koyup çakmakla alevlendirdi. Tekli yatağın çaprazında duran sandalyeye oturdum. Fakat o an aklıma gelen şeyle geri ayağa kalktım.

"Ah, şey..." Beceriksizce kıyafetimin cebine koyduğum kağıt parçasını çıkarttım. Evet, Hyunjin'in beni öperken dudaklarımın arasından geçirdiği kağıt.

"Birisi, sana bunu vermemi istedi. Biraz nemli olabilir çünkü ağzımdan çıkarttım. Yani yazılar dağılmış olabilir. Rahatsız olursan ben okuyabilirim ama benim okumam doğru-"

Oturduğu yerden kalkıp iki büyük adımla yanıma yaklaşıp elimdeki kağıdı aldı ve hızlı ama sakin bir şekilde kağıdı açtı. Ağzında, havada duran sigarasından birkaç kül kağıdın üzerine düşmesiyle hızla kağıdı temizledi ve okumaya başladı. Okuduktan sonra hiçbir tepki vermeyip yine aynı sakinlikle kağıdı masasının üzerine koydu ve oturmamı işaret etti. Kalktığım sandalyeye geri otururken sigarasını söndürüp kendi yatağının üzerine oturdu.

"Doğduklarında civcivlerin gagaları kesilir," hafifçe kaşlarımı çatıp anlamak istercesine yüzüne baktım. Neyden bahsediyordu? "domuz yavrularının dişleri çekilir ve kuyrukları kesilir, sığırlar hadım edilir. Böylece asla kavga etmezler ve etleri yumuşacık olur." Hayvanlar konusunda hassas olduğumdan dolayı bunları duymak midemin kasılmasına neden olmuştu fakat bozuntuya vermeden dinleme devam ettim.

"Aynı kurallar burada da geçerlidir. Belli bir sebebi olmadan kabadayı olmayı seçen ve bunu başaran acemiler vardır. Görüyorsun, bu onları uyumlu kılıyor." Anlamadığımı belli eden bakışlarımı fark ettiğinde elindeki sigarayı küllüğe bastırıp tekrar bana döndü. "Yardım teklifi ediyorum. İhtiyacın varsa, söylemen yeterli."

Yardım mı? Hapishanede gücünü herkese kanıtlamış, tek bir bakışıyla insanları korkutabilen kişi bana yardım teklif ediyordu? Bunun Hyunjin'le bir ilgisi olup olmadığını düşündüm fakat anlam veremiyordum. Notta yazan her ne ise Minho tek bir mimik bile oynatmamıştı ve sanki bunu bekliyormuş gibi bana açık bir teklif sunmuştu. O an hiçbir şey söylemedim. Henüz ona güvenip güvenemeyeceğimi bilmiyordum bu yüzden zamana ihtiyacım vardı. Burada uzun süre kalmayacaktım nasıl olsa...