Korkunç Bir Manzara

58 8 1
                                    

(Lâl'in ağzından)
Sınıfa girdiğimde gördüğüm manzarayla şok olmuştum. İçeride eski sevgilim Tolga duruyordu. Tolga'nın peşimi bıraktığını düşünmüştüm ama o bu sefer de karşıma çıkmıştı. Beni görünce bana sinsi bir bakış attı. Gerçekten çok sinirlenmiştim. Zaten teyzemle bu yüzden İzmir'e taşınmıştık. Tolga beni bulamasın diye. Ama ne yapıp edip beni bulmuştu. Tolga takıntılı bir çocuktu. Aynı zamanda çok kötü bir insandı. Beni en yakın arkadaşımla aldatmıştı. O günden sonra zar zor toparlanmıştım. Nerden bilebilirdim benimle aynı sınıfta olacağını. Beni kötü zamanlar bekliyordu. Çok kötü...

Hocanın seslenişiyle kendime geldim. Yerime geçtim ve oturdum. Yanımda Doruk vardı ve sanırım benim şaşkınlığımı anlamıştı. Ama nedenini bilmiyordu. Söyleyeceğimi de zannetmiyordum. 

"Sınıfımıza hoş geldin Lâl" dedi yeni edebiyat hocası."Lâl'i tanımayan yoktur diye düşünüyorum" diyerek devam ettirdi cümlesini.

 Tolga'nın sesi geliyordu kulağıma. "Ben tanımıyorum hocam" dedi Tolga. 

Şaşkınlığımla ne yapacağımı bilemiyordum. Neden böyle bir şey yapmıştı ki şimdi? "Lâl kendini tanıtır mısın?" dedi hoca.

 Biraz çekinerek de olsa başladım konuşmaya. "Ben Lâl, buraya İstanbul'dan geliyorum. Teyzemle beraber benim için bu okulun daha iyi olacağını düşündük ve o yüzden bu okuldayım" diyerek cümlemi sonlandırdım. 

Derken Tolga'nın cümlesiyle herkesin gözü benim üzerimdeydi. "Bunları zaten biliyoruz, gerçekleri konuşalım istersen Lâl" deyiverdi. 

Herkes şaşkın bir şekilde bana bakıyordu ve cevap bekliyordu. Tam anlatmaya başlamıştım ki  hocanın "Tamam Lâlciğim oturabilirsin. Sonra tanışırsınız zaten" demesiyle bir oh çektim. Üzerimden bir yük gitmişti sanki. Bu böyle biteceğe benzemiyordu. Tolga'nın olduğu her saniye, her dakika riskliydi benim için. Şu an tek istediğim zamanın durmasıydı. Hem de bir an önce...

DUYGULARIN RENGİHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin