Yoongi w końcu przekonuje Jimina na leczenie. Po miesiącach walki udaje mu się przezwyciężyć chorobę, jednak w między czasie dowiadują się o wielu rzeczach o sobie nawzajem o których wcześniej nie mieli pojęcia. Historia o tym jak dwójka młodych męż...
miłej niedzieli i lektury :) pijcie dużo wody, jest strasznie ciepło!! ściskam, yoni-ssi^3^
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Jimin pov
Po wyjściu Yoongiego z domu, zabrałem przekąski z szafki w kuchni i usiadłem na kanapie, włączając telewizor. Od razu włączyłem YouTube i wyszukałem serial, który chciałem obejrzeć od wielu miesięcy. Po zerwaniu z Yoongim, większość czasu spędzałem zamknięty w pokoju, oglądając dramy, jednak po jakichś trzech z rzędu podobnych fabułach, zaczęło mi się to wszystko nudzić i zacząłem szukać czegoś nowego. Natknąłem się na tajskie seriale w kategorii boys love i zakochałem się. Oglądałem ich już bardzo wiele, ale nadal było mi mało, więc szukałem coraz to nowszych tytułów. Jakieś pół roku temu natknąłem się na ciekawy serial o fabule z reinkarnacją - czytając jednak recenzje, stwierdziłem, że będę musiał to oglądać sam, z czystą głową, bez komentarzy wokół.
Dlatego korzystając z nieobecności mojego chłopaka, która była bliżej nieokreślona czasowo, włączyłem pierwszy odcinek. Czytałem, że historia jest bardzo poruszająca, ale nie sądziłem, że zacznę płakać już po pierwszych pięciu minutach. A jednak. Historia głównych bohaterów mnie tak wciągnęła, że nie wstawałem z kanapy ani na sekundę. Przy rozpoczęciu trzeciego odcinka przypomniało mi się, że przyniosłem sobie żelki, które dalej leżały nietknięte na stoliku przed kanapą. Sięgnąłem po opakowanie i ponownie owinąłem się kocem, dając się zahipnotyzować kolejnymi scenami dramy. Byłem pochłonięty do takiego stopnia, że nawet nie zauważyłem, kiedy Yoongi wrócił do mieszkania, dopóki nie stanął przed telewizorem, zasłaniając mi ekran.
- Hyung, zasłaniasz! - zawołałem, przechylając się na bok, żeby cokolwiek zobaczyć.
- Nawet mnie nie przywitasz?
- Witaj w domu, Yoongi, czy teraz możesz odsłonić ekran?
Odetchnąłem z ulgą, widząc ponownie cały ekran, a Min usiadł obok mnie, biorąc kilka żelków z opakowania. Między nami nadal panowała cisza, a ja nie miałem ochoty rozpoczynać konwersacji, ponieważ byłem zbyt zaaferowany akcją w serialu.
- Tajski?
- Mhm - mruknąłem.
Ponownie było słychać tylko serial. Oglądałem już wiele tajskich boys love dram, jednak ta chyba zostanie na honorowym pierwszym miejscu. Gra aktorska, muzyka i praca kamery - wszystko było idealne i zachęcało do dalszego oglądania. Cała fabuła była czarująca i nie chciało się w ogóle odchodzić od ekranu, nie mówiąc o oderwaniu wzroku na kilka sekund, w obawie, że coś ważnego może cię ominąć.
- Pamiętasz, że mamy dzisiaj randkę? - zapytał Yoongi, zajadając się żelkami.
- Jak najbardziej - odpowiedziałem. - Daj mi tylko skończyć ten odcinek.
