lider//tokyo revengers

15. bölüm

evet, unuttuğum fice bölüm yazıp attım 😱😱

••

"Dışarı çıkalımdan kastın dedenin spor salonuna gelmek miydi Manjiro, gerçekten mi?"

"Ben hayatın gerçeklerini burada gördüm oğlum, ne var yani?" derken sürgülü kapının oraya doğru işaret parmağını sallayıp dışarıyı göstermişti. "Misal, Senju ve Sanzu'nun oyununa şurada geldim, Allah'ına kavuşturuyordum ikisini de."

:'

"Evet, senden daha da nefret etmeme sebep olacak anılar, aynen. Devam et hadi, dinliyorum."

Nasıl baktım, bilmiyorum ama gülerek yanıma gelmiş ve ben daha ne olduğunu anlamadan yanağımdan öperek yere serili olan mindere atmıştı kendini. Ben buna 'temas yok' demekten yoruldum artık.

"Sana kendimi anlatıyorum işte?"

Ben de tıpkı onun gibi sırtımı mindere verip uzandım. Sadece floresan vardı tavanda. Onları da gündüz olduğu için yakmamıştık zaten. İçerisi karanlıktı ama açık kapı ve boydan camlar sayesinde loştu da. Manjiro özellikle ışıkları açmak istememiş ve geldiğimizden beri bir şeyler anlatıp bir yerleri tekmelemişti. Dişisini etkilemeye çalışan arizona kertenkelesi hesabı yani.

"Arkadaşlarımı dövdüğün anları anlatıyorsun Manjiro."

Yattığı yerde yan dönüp tek kolundan destek alarak uzanmaya devam ederken ona sadece kısa bir an bakabilmiştim. Bende bıraktığı etki öyle sarsıcıydı ki, dayanamayıp Chifuyu'ya söylemiştim, akıl almak için. Ama onun tek yaptığı, gülüp 'alışırsın' demek olmuştu.

ben belki alışmak istemiyorum?

"Çok güzelsin."

anidenyapmasanaamkçocu

Gözlerimi kaçırıp ellerimi karnımda birleştirdim. Hayır, dibimdeki adamı görmezden de gelemiyorum ki.

"Biliyor musun, kokun çok tanıdık hissettiriyor." derken parmakları, kulağımın yanına uzanan saç tutamlarıma gitmiş ve yavaşça okşamaya başlamıştı.

amkamkamk

"Sanki hep buradaydın ama ben farkında değildim."

"Teknik olarak, aslında hep buradaydım. Sadece sen bunun farkında değildin, düşüncelerin şaşırtıcı bir şekilde doğru."

"Haklısın ama nasıl oldu da evde denk gelmedik, aklım almıyor. Şerefsiz Izana'yla bile çok yakınsınız."

İma?

"Izana herkesten önce de benimleydi zaten. Beni sinirlendirse de onun yeri her zaman ayrı olacak bende."

"Bok!"

Kendimi tutamayıp güldüm biraz. Onun da saçımdaki eli gitmişti 'bok' derken. O kadar çocuksuydu ki, şu an onu tanımasam, şu hallerini hayal dahi edemezdim. Yani, benim için hep farklı biriydi. Ulaşamayacağım, benden nefret eden ama içten içe her zaman arzuladığım kişiydi. Şimdi benden etkilendiğini, dahası kilitlendiğini söylerken, mühürlü oluşumuz bile inandırıcı gelmiyordu.

Sanki birazdan Senju manyağı üzerime koca bir sürahi suyu boşaltacak ve benim yataktan düşmeme sebep olup buna katıla katıla gülecekti.

"Sence, seni çocukken görsem de kilitlenir miydim Takemitchy?"

"Ben şu alfalık, omegalık olaylarını bile yeni yeni kavrıyorum Manjiro, bunu cidden bana mı soruyorsun?"

"Seninle romantik bir an oluşturmak da ayrı zor. Burada kısaca 'Bilmiyorum' desen bile yeterdi. Ne diye lafı uzatıyorsun?"