The Boys of Barangay Santolan

CHAPTER NINE

Nagising ako dahil sa amoy ng ginigisang bawang.

Pagdilat ko ng mata ko ay wala na sa tabi ko si Papa. Bago ako lumabas ng kwarto ay inayos ko muna ang higaan ko. Paglabas ko naman ay naabutan ko si Papa na nagluluto sa kusina.

"Good morning po." Bati ko kay Papa.

Nang mapansin ni Papa ang presensya ko ay lumingon ito sa akin at nginitian ako. "Hi, anak. Good morning. Go, wash your face muna. Malapit na 'tong matapos." Sinunod ko naman si Papa.

Pagtapos kong maghilamos ay tinulungan ko na si Papa na maghanda ng hapag. Nilapag naman nito sa mesa ang mga niluto niya. Merong fried rice, pancakes, hotdog, bacon at orange juice.

Nanlaki ang mata ko dahil sa daming hinandang agahan ni Papa. Hindi ako sanay na makakita ng ganitong kasarap na almusal dahil ang madalas ko lang naman na almusalin noon ay pandesal at kape.

"Why, anak? Hindi mo ba nagustuhan ang mga niluto ko?" Kunot-noong tanong ni Papa nang mapansing napatulala ako.

Agad akong umiling bilang sagot. "A-ah, hindi po. Ang sarap nga po, e. Ngayon lang ako nakakita ng ganitong klaseng almusal."

Ngumiti naman si Papa. "That's my usual breakfast sa US, anak. Kaya ayan ang mga niluto ko." Sabi pa nito bago naupo. Nilagyan naman ni Papa ng fried rice at hotdog ang plato ko.

"Salamat po. Nasanay lang siguro ako sa almusal na pandesal at kape. 'Yun po kasi ang madalas na inaagahan namin ni Tita Rosa." Sagot ko.

Muling ngumiti si Papa. "Don't worry, anak. Lahat ng mga klaseng pagkain na gusto mo ay makakain mo. Sabi ko nga sa'yo, i'll make it up to you." Gumanti ako ng ngiti kay Papa nang sabihin niya iyon.

Ganito pala ang feeling na magkaroon ng Ama. Ang sarap din sa pakiramdam na may natatawag akong Papa. Buong buhay ko ay si Tito Hermes ang nakagisnan kong ama-amahan na hindi naman ako tinuring na isang anak.

"Are you okay, Jinuel?" Pansin sa akin ni Papa. Napatingin ako rito at biglang pinunasan ang luha sa pisngi ko. "Why are you crying, anak?"

"M-masaya lang po ako. Ngayon ko lang kasi naranasan na magkaroon ng isang Ama. Sana po'y hindi ito panaginip." Sagot ko rito.

Mahinang natawa si Papa dahil sa sinabi ko. "You're not dreaming, Jinuel. This is all real." Sabi pa nito at hinagkan ako.

Matapos naming mag-agahan ni Papa, ako na ang nagpresintang maghugas ng plato habang si Papa naman ay nagtungo na sa banyo upang maligo.

Nang lingunin ko si Papa na papasok si banyo, napansin kong hindi nito sinara ang pinto.

Pagpasok mo sa banyo ay unang bubungad sa'yo ang shower. Nakatayo si Papa sa may shower habang isa isang tinatanggal ang suot na damit. Napatda ang paningin ko roon. Parang bang naeengganyo akong titigan si Papa habang naghuhubad.

Kitang kita ko ang hulmang likuran ni Papa na puno ng tattoo. Ang pwet nito ay sobrang umbok. Hindi ko naiwasang mapakagat labi.

Humarap si Papa sa shower at binuksan ito. Nanlaki ang mata ko nang makita ang kahabaan ni Papa. Mas malaki ito kaysa sa mga burat ng mga lalaki sa Barangay Santolan.

Maputi, malinis at mahaba ang kanyang kahabaan. Para bang nange-engganyo itong hawakan ko.

Napalingon sa gawi ko si Papa at nginisian ako. Mabilis akong nag-iwas ng tingin at bumalik sa ginagawa ko. Narinig ko ang pagsara ng pinto ng cr.

Muli kong binalik ang tingin ko roon. Pero nakasara na ang pinto at maririnig mo ang lagaslas ng tubig sa loob.

Bigla akong kinabahan sa nakita ko. Hindi ko inakala na may kakaiba akong mararamdaman kay Papa sa pagkakita ko ng kahabaan nito.