The Boys of Barangay Santolan

CHAPTER TWENTY (Special Chapter)

Daddy's Point of View

"Thank you so much, Mr. Alcantara for trusting me to be your partner in this business. No worries, I will make sure that everything will be safe and smooth. So, again on our next client meeting?"

"Yes, of course. You're very much welcome, Tristan. Umaasa rin ako na magiging maganda ang kalalabasan ng business nating ito. Sige, sa susunod na client meeting ulit." I gestured my left hand to Mr. Alcantara before we part ways.

I'm co-partnering with some high end condos dito sa Metro Manila para mag-supply ng mga chandeliers. Business ko na ito sa States kaya dinala ko rito sa Pilipinas. Gusto kong bumawi sa anak ko para sa mga pagkukulang ko sa kanya ng ilang taon.

Papunta ako ng parking lot when I bumped into someone.

"Sorry." Paumanhin ko.

"Are you Jinuel's father?"

Inangat ko ang ulo ko upang kilalanin kung sino ang taong nabangga ko. Medyo naningkit pa ang mata ko dahil hindi ko matandaan kung saan ko siya nakita at paano niyang nalaman na anak ko si Jinuel.

"Do I know you?"

Nakangiti itong tumango. "Yes. I'm Jinuel's friend in our school. We've met, sa starbucks last time. Kasama ko roon si Jinuel." Sagot nito.

Sa sinabi niyang iyon, agad kong naalala ang pangyayaring iyon.

Napangiti rin ako. "Oh! Yeah, I know you. By the way, thank you for being my son's friends. My son is kinda introvert kaya medyo ilag siya sa mga tao."

"Sus! Wala po iyon, daddy." Sagot nito na kasama pang mahinang paghampas sa braso ko.

Napangisi ako.

I can't take my eyes off to France. He's beautiful just like my son. I'm not into gays, I'm straight as hell. Pero iba ang charisma ni France. Parang kagaya rin ng nararamdaman ko sa anak ko.

Iba ang dating sa akin. Para bang may dalang hipnotismo kapag nadidikit ang katawan ng anak ko sa akin. Hindi ko maiwasan ang malibugan. Pero syempre, bilang ama niya ay pinipigilan ko ang sarili ko.

But this person in front of me, I can't help not to make a wild scene on my head.

"Are you okay po?" Tanong nito na siyang nagpabalik sa akin sa wisyo.

"A-ah, yes! Sorry, I'm out of space. Medyo lutang pa sa client meeting. By the way, where are you heading for?"

Matagal itong hindi nakasagot sa akin.

Napatikhim ito bago naisipang sumagot. "A-ah, actually, I'm going to your house po. May project kasi kaming gagawin ni Jinuel. Nauna na po ako dahil may pinabili lang sa akin si Mom dito sa resto na 'to."

Napakagat labi ako dahil sa naging sagot nito. I think this is a sign para mas kilalanin ko pa ang kaibigan ng anak ko.

I mean, not to make something fishy. But of course, gusto ko ring malaman kung anong klaseng tao itong si France.

"Why not join me? Doon mo nalang hintayin si Jinuel sa bahay?" Suggestion ko rito.

Napansin ko ang pag-uwang ng bibig ni France. Para bang hindi nito inakala na sasabihin ko iyon. Hindi ko naiwasang mapangisi.

"Really, Tito?"

Tumango ako. "Do you have your car ba? Or, you wanna ride with me?"

Napakagat labi ito. "Can I ride with you?"

Napangisi ako. "Of course."

Agad kaming nagtungo kung saan nakaparada ang aking sasakyan. Nagtext na rin ako kay Jinuel na hindi ko ito masusundo. Gusto kong makilala si France ng lubos. Gusto ko na pagdating ng anak ko sa bahay namin ay makikita niyang nagkaka-igihan kami ng kanyang kaibigan.