The Boys of Barangay Santolan

CHAPTER TEN

Gabi na ng makarating kami sa condo ni Papa. Kanina habang nasa sasakyan ay seryoso ang mukha nito. Kapag tinatanong ko naman ito kung bakit ay hindi naman siya sumasagot.

Kaya nang makarating kami sa bahay ay agad itong dumiretso sa banyo at sinarado ang pinto nito. Sa labas ay rinig mo ang paglagaslas ng tubig sa shower.

Hindi ko maiwasang magtaka sa biglang kinilos ni Papa. Siguro'y taeng tae na ito kaya nagpauwi siya kaagad.

Ako naman ay nag-asikaso na ng aming kakainin habang nasa banyo si Papa. Bago kami umuwi ay umorder na kami ng hapunan namin sa Jollibee. Inayos ko na roon ang mga inorder namin at naglabas na rin ng plato at kutsara.

Saktong pagtapos kong mag-ayos ng mesa ay lumabas na si Papa na basa ang katawan at may tapis na twalya.

Ngumiti ito sa akin. "Oh, bakit ikaw na ang nag-ayos niyan?"

Hindi ako nakasagot agad dahil titig na titig ako sa katawan ni Papa. Napakagat labi ako habang ang mata ko ay gumagala sa kabuuan niya. Ang kahabaan nito ay umbok na umbok sa twalyang nakatapis sa ibabang parte ng katawan niya. Hindi na talaga ako makapagpigil at gusto ko ng sunggaban ito.

Unti unting lumapit si Papa habang ako naman ay napapalunok ng laway. Para ba akong pinagpapawisan ng malamig.

"Why, Jinuel? What's the problem? Why are you staring at my body? Wanna touch it?" Sabi nito nang makalapit na siya sa kinatatayuan ko.

Hinawakan nito ang baba ko kaya napatingin ako sa mukha niya. Nakangisi si Papa sa akin. "Tell me you want to touch it and I will grant your wish."

Doon na ako nabalik sa realidad nang tapikin ako ni Papa. Imahinasyon lang pala iyon.

"Are you okay, anak? Para kang nakakita ng multo." Sabi nito na natatawa.

"A-ah... s-sorry po, P-papa." Sagot ko at nag-iwas ng tingin sa kanya.

Mahina naman itong natawa. "Ikaw talaga. Bihis lang ako at sabay na tayong kumain." Sabi pa niya at pumasok na sa loob ng kwarto.

Nang mawala na sa paningin ko si Papa ay doon na ako nakahinga ng maluwag. Hawak ko ang dibdib ko habang naghahabol ng hininga.

Akala ko'y totoo na ang nangyari kanina. Akala ko'y mahahawakan ko na ang tinatago nitong pagkalalaki.

Mahina kong tinampal tampal ang pisngi ko upang malaman kung totoo na ba itong nangyayari. Para kasing nahihipnotismo ako.

Paglabas ni Papa ng kwarto ay nakadamit na ito. Agad siyang nagtungo sa gawi ko at sinaluhan ako sa pagkain.

Hindi ko magawang makatingin kay Papa dahil nahihiya ako sa ginawa kong pagtitig sa kanya kanina. Baka kasi nakakahalata na ito at pagalitan pa ako. Kailangan kong pigilan ang kung ano mang nararamdaman ko sa kanya.

Mali ito. Ama ko siya at hindi ko dapat sinasanay ang sarili kong pagnasahan siya.

"Anak, next week ay start na ng pasok mo sa bago mong school. Tomorrow let's go buy your new school supplies. Medyo luma na kasi 'yung mga ginagamit mo." Pagbubukas ng usapan ni Papa. Tumango lang ako rito. "Tsaka nga pala, 'yung uniform mo ay dadaanan rin natin sa school mo. Wala kasi silang available para sa size mo kanina kaya hindi ako nakakuha." Dagdag pa nito na tinanguan ko lang ulit.

Napatigil sa pagkain si Papa at naibaba ang kubyertos na hawak. "Jinuel, tumingin ka nga sa akin." Maawtoridad na utos ni Papa. Agad naman akong lumingon sa kanya. "What's the problem, anak? Kanina ka pa ganyan. Parang wala ka sa sarili mo." Tanong nito sa akin. Umiling lang ako bilang sagot ko.

Ayokong aminin sa kanya ang totoo kong nararamdaman dahil baka itakwil lang ako nito.

"Are you sure? Kung may problema ka, magsabi ka lang sa akin. Baka magawan natin ng paraan."