The Boys of Barangay Santolan

CHAPTER SEVENTEEN

Ilang araw ang lumipas. Hanggang ngayon ay hindi parin kami nagkikita ni Enzo. May biglaang lakad sila ng pamilya niya sa Probinsya dahil ang lolo nito ay namatay na.

Unang binilin sa akin ni Enzo na huwag akong lalapit sa mga tropa niya. Ginagawa ko naman iyon. Kapag uwian na, agad akong dumidiretso sa parking lot para doon hintayin si Papa. Hanggang ngayon din ay hindi ko pa nakikita ang tatlo.

At ang huli niyang bilin, huwag kong kakausapin si France. Sa ngayon, hindi parin kami nagkikitang dalawa. Ilang araw na itong hindi pumapasok simula nang may nangyari sa kanila ni Papa.

Hindi ko nga alam kung nasaan siya. Hindi ko rin naman matanong ang mga kaklase namin dahil hindi ko naman sila close. Si Enzo at France lang naman ang kinakausap ko rito, pati na rin 'yung tatlong tropa ni Enzo.

Medyo nalulungkot ako dahil sa limang araw na hindi kami nagkikita ni Enzo, wala akong nakakausap rito.

Syempre, gusto ko rin namang maging loyal sa kanya kahit pa nangangati na itong paa ko na puntahan sina Obet, Ryan at Chase sa Sunken Garden.

Feeling ko, nanunuyo na itong lalamunan ko. Ilang araw nang walang rasyon ng tamod ito.

Mula nang makita kami ni Obet sa may Gymnasium, iyon na ang huling may nangyari sa amin ni Enzo.

Kung inaakala niyong pumayag si Enzo sa kundisyon ni Obet, hindi siya pumayag. Pinangatawanan niya na hindi niya ako ibabahagi sa tatlo niyang tropa.

Syempre, kinilig ako sa parte na gusto niya akong masolo. Pero nalungkot rin dahil bet ko pa namang tikman silang apat, lalo na si Obet. Feeling ko kasi'y siya ang pinakamagaling sa kanila pagdating sa kama.

Hindi ito kapogian, pero kapag dumaraan ito sa hallway, palagi siyang pinagtitinginan at tinitilian ng mga babae. Isa pang factor roon ay dahil varsity player ito ng School namin.

Sino ba namang hindi magkakagusto sa kanya? Matangkad, moreno, maganda ang built ng katawan at isa pa, mukhang may tinatagong malaking sawa sa loob ng pantalon niya.

Kapag nakikita ko itong naglalakad sa hallway, hindi ko maiwasang mapatingin sa gitnang parte ng katawan niya. Umbok na umbok ang burat nito sa suot niyang fitted slacks.

Kung minsan nga'y iniisip ko na dakmain ang burat nito at isubo sa harap ng maraming taong nagkakagusto sa kanya. Pero syempre, hindi ko iyon ginagawa dahil nga gusto kong maging loyal kay Enzo kahit na nasa ligawan stage palang kami.

Ayokong isipin niya na pamigay akong bakla kahit na sa Barangay Santolan ay ganoon ang tingin sa akin ng lahat ng kalalakihang natikman ko na.

"Jinuel." Napalingon ako sa likuran ko nang may tumawag sa pangalan ko.

Nasa hindi kalayuan si Obet habang nakangiting kumakaway sa akin. Unti unti itong lumapit.

"Hi." Bati nito na hindi napapalis ang ngiti sa labi.

"H-hi, Obet." Bati ko rin dito na may pilit na ngiti.

"Pauwi ka na ba?" Tanong nito at tumango naman ako. "Mamaya na. Samahan mo muna ako. Medyo nagugutom kasi ako dahil kakatapos lang ng practice game namin." Dagdag niya.

Napakamot naman ako sa ulo. "Nako, hindi ata ako makakasama dahil baka naghihintay na ang Papa k–" hindi ko natapos ang sasabihin ko dahil biglang nagring ang cellphone ko.

Kinuha ko iyon sa bulsa ko upang tingnan kung sino ang tumatawag. Si Papa ang nakarehistro sa screen.

Sinagot ko iyon. "Hello Pa?"

"Hi, anak. I just wanna say sorry kung hindi kita masusundo today. I have an important meeting sa mga kasosyo ko sa business. Can you just commute nalang pauwi sa bahay natin? I'm really sorry talaga, anak. It's a bit important talaga at hindi ako pwedeng mawala sa meeting na ito." Sabi ni Papa sa kabilang linya.