The Boys of Barangay Santolan

CHAPTER FOURTEEN

"Hey, Jinuel?"

Nakayuko akong naglalakad sa hallway ng school nang marinig ko ang pangalan ko.

Napatigil ako sa paglalakad at unti unting inangat ang ulo ko. Nabungaran ko si Enzo sa harapan ko. Awtomatiko akong napangiti.

"Uuwi ka na?" Sunod na tanong nito sa akin. Tumango naman ako bilang sagot. "Mamaya na. Samahan mo muna ako. Papakilala kita sa mga kaibigan ko." Sabi pa nito.

"H-ha? E, hindi pa naman kita ganoon kakilala. Baka kasi magalit ang Papa ko kapag nalaman niyang sumasama ako sa mga hindi ko pa kilala." Mabilis kong protesta.

Pero sa loob loob ko'y gusto ko rin naman talagang makilala ang mga kaibigan nito. Palagay ko'y kasing gwapo niya rin ang mga ito.

Sa totoo nga lang ay parang wala pa akong nakikitang pangit sa eskwelahan na ito. Bukod sa lahat sila'y mayayaman, mga makikinis pa't mga gwapo't magaganda. Parang ako lang ata ang naiiba sa kanila.

Ngumiti ito sa akin at inakbayan ako. "Kaya nga kita ipapakilala sa kanila para mas makilala mo sila ng lubos. Tsaka 'wag kang mag-alala, hindi naman kami masasamang tao. Gusto ka lang naming makilala kasi bago ka lang rito. Sa konti ng mga estudyante dito, alam na alam ko na ang mga mukha nila." Sabi nito.

Napailing ako nang maramdaman ko ang braso nito sa balikat ko. Para bang may kung anong kuryente ang dumaloy sa katawan ko.

Amoy na amoy ko pa ang panlalaking pabango nito at ang hininga niyang parang lasang mentos.

Hindi ko tuloy mapigilan ang sarili kong ilapit pa ang mukha ko sa kanyang kilikili.

Sa tangkad nito'y kapantay ko na ang kanyang kilikili. Parang napakasarap amoy amuyin nito.

"Ano? Tara na. Hindi ka naman namin kakagatin e." Pamimilit nito habang nakangiti.

Tumingin ako rito ng may pag-aalangan. Pero parang mas lalo tuloy akong naeengganyo na sumama rito. Iba ang hatak ng mga titig niya sa akin.

Para bang sinasabi ng mga mata niya na, "sumama ka na, hindi ka magsisisi kapag nakita mo ang mga burat namin."

Para ba akong kinabahan na naexcite sa naiisip ko.

Kaya't agad akong napa-oo sa kanya.

Lumaki lalo ang pagkakangiti nito. Tapos ay nagpatuloy kami sa paglalakad. Naka-akbay parin ito sa akin.

Hindi ko maiwasang mahiya dahil pinagtitinginan kami ng ibang estudyante. Pero si Enzo ay parang walang pakialam. Patuloy lang ito sa paglalakad at pasipol-sipol pa.

Halos lahat ng mga mata ay nakatuon sa aming dalawa. May iba pang nagbubulungan na animo'y mga marites.

Hanggang sa nakalagpas kami ng hallway at napunta sa Sunken Garden ng school.

Doon ay naabutan namin ang tatlong kalalakihan na nag-gigitara habang nagkakantahan pa.

Nang maramdaman nila ang presensya namin ni Enzo, tumigil ang mga ito at sinalubong kami ni Enzo ng ngiti.

Isa isa silang lumapit kay Enzo at nakipag-kamayan. Nang matapos silang magkamustahan, ako naman ang inestima ng mga ito.

"You must be Jinuel? 'Yung nakabangga ni Enzo sa gate kanina?" Tanong ng pamilyar na mukha sa akin. Siya 'yung kaninang tumawag kay Enzo. Tumango naman ako rito. "I'm Ryan. Nice meeting you." Pakilala nito at inilahad ang kamay. Nakipag-kamay rin naman ako.

"Ako naman si Robert. Obet nalang." Nakangiting pakilala ng pinakamatangkad sa kanila. Hindi ito kaputian, pero malakas ang dating niya at medyo batak ang katawan dahil namumutok ang triceps nito sa suot niyang uniform. Ngumiti ako rito at nakipagkilala rin sa kanya.