Nang makauwi kami sa bahay ni Tito Tyler, halata rito ang pagiging mailap sa akin. Kanina habang nasa Divisoria kami nang mahanap namin sila ni Enzo, hindi na ako nito kinakausap. Para bang nawalan ng gana. Kanino ko pa siya tinatanong kung anong problema, pero hindi naman ito nagsasalita. Panay ang iling lang.
Ngayong narito na kami sa bahay ay agad itong dumiretso sa kwarto ni Papa. Padabog pa nitong isinara ang pintuan kaya halos mapatalon ako sa gulat.
Kinatok ko ang pinto ng kwarto ni Papa. "Tito, are you okay?" Tanong ko rito, pero hindi ito sumagot.
Hindi naka-lock ang pintuan kaya naman dahan dahan ko itong binuksan. Nadatnan ko si Tito Tyler na nakahiga sa kama ni Papa habang nakadapa.
Lumapit ako rito at niyugyog ang katawan nito. "Tito, what's the problem ba?" Nag-aalala kong tanong rito.
Hindi ko alam kung bakit bigla na lang nagbago ang mood nito. Kanina lang ay sobrang saya nito n'ung nasa Divisoria kami. Pero ngayon ay parang wala na itong gana sa lahat.
Dahil kaya ito kay Enzo?
Imposible naman 'yon. Kung nakita niya kami kanina ni Enzo, dapat ay tinawag niya ako at papagalitan sa kung ano man ang nakita niya.
Pero pwede rin namang tinatago lang nito kung ano ang nakita niya at ayaw niya lang sabihin sa akin?
Hayyy! Hindi ko tuloy alam kung paano kong susuyuin ang Tito kong 'to.
Pero nakaisip ako ng ideya.
Nilapit ko ang bibig ko sa tenga nito at bumulong rito. "Are you mad at me, Tito?" Tanong ko sa may malanding tono. Napansin ko ang pag-nginig ng katawan nito. Mukhang tinamaan sa paglandi ko sa kanya.
Hindi pa ako nakatiis at dahan dahang hinamas ang malapad nitong likod na punong puno ng tattoo.
"Tito, I'm sorry for what I've done. Please, pansinin mo na 'ko." Sabi ko pa na ganoon pa rin ang tono ng aking pananalita.
Alam kong tinatamaan na ito dahil ramdam ko ang pagtaas ng balahiho sa katawan nito kapag hinahaplos ko ito.
Ramdam ko ang paghingang malalim ni Tito Tyler, tapos ay pumaharap ito ng higa sa akin. Hindi ko makita masyado ang ekspresyon ng mukha nito dahil medyo madilim sa kwarto ni Papa. Tanging ang liwanag lamang ng buwan ang nagsisilbing liwanag sa buong kwarto.
"I saw what you're doing with that guy." Mahina, pero malalim ang tonong pagkakasabi niyon ni Tito Tyler.
Bigla akong dinapuan ng kaba nang aminin nito ang totoong dahilan ng pagiging mailap niya sa akin.
Hindi ako nakapagsalita. Nanatili laman ako sa tabi nito. Pero tatayo na sana ako nang pigilan ako ni Tito Tyler.
Gusto kong magpalamon sa kahihiyan ngayon. Nahihiya ako sa kanya dahil nakita ako nitong ginagawa iyon sa ibang lalaki.
Sabi pa naman niya kanina'y okay lang raw kung sa kanila ko lang iyon gagawin. Pero heto, siya pang nakatuklas ng lihim ko.
"S-sorry..." iyon lamang ang nasabi ko habang nakayuko.
Pumaupo si Tito Tyler at inangat nito ang ulo ko. "It's okay. I know you're still young and just want to explore yourself." Sabi nito.
Ilang segundo kaming walang kibuan ni Tito Tyler. Para bang nagpapakiramdaman kung sino ang unang kikilos sa amin. Hanggang sa ako na ang sumuko at niyakap ito.
"Tito, please don't tell it to Papa." Pagmama-kaawa ko rito. Tinapik tapik naman nito ang balikat ko.
"No worries, I will not tell your dad about it." Paniniguro nito. Ngumiti naman ako rito.
BINABASA MO ANG
The Boys of Barangay Santolan
Non-FictionSa loob ng Barangay Santolan magsisimula ang kakaibang karanasan ng labinlimang taong gulang na si Jinuel. Sundan ang kanyang istorya at kung hanggang saan ang aabutin ng kanyang kapusukan sa mga kalalakihan ng Barangay Santolan. THE BOYS OF BARANGA...
