SICAK ŞARAP || yarı texting (+18)

iki

"S..sseen... Aden?" Hızla kalkıp önüme geçti.

"Evet ben? Sen.. ah ve-" durup düşünürmüş gibi yapıp korkuyla bize bakan kızı süzdüm. "Heh! Ve Gül. Şu tesadüfe de bak sen!"

Can ellerini omuzlarıma koyacakken elimin tersiyle iki eline de vurdum. "Aden bak göründüğü gibi değil. Ben açıklayabilirim."

Kollarımı göğsümde bağlayıp gözlerimi kıstım. "Açıkla."

Bunu dememi beklemediği için şaşırmıştı. "Ne?"

"Ee açıkla işte. Dinliyorum."

Eliyle saçlarını karıştırıp arkasındaki Gül'e bakıp anında bana döndü. "Biz şey..biz öyle... Yani biz oturuyorduk öyle."

Dudaklarımı büzüp öyle mi der gibi başımı salladım öne aşağı. Etrafa bir bakış atıp tekrar Can'a döndüm. "Gelmeyeli evin dekorasyonunu bayağı bir değiştirmişsiniz sanırım." dedim elimle etrafı göstererek. Can derince yutkundu ve gözlerini kaçırdı.

"Açıklaman bu kadardı sanırım."

Geriye doğru bir adım atınca Can hızla kolumu yakaladı. "Aden lütfen. Konuşalım. Bak ben-"

Elimi savurup sözünü kestim sinirle. "Sen çok büyük bir hata yaptın Can. Ve bu hatayı çok yanlış insana yaptın." Başımı eğip Gül'e baktım ve düzelttim. "Yaptınız!"

"Bundan sonra size ne olacağıyla ilgilenmiyorum. Çünkü bizzat ben kendim yapacağım her şeyi." Tatlı bir şekilde gülümseyip başımı yana eğdim. "İyi eğlenceler size. Görüşürüz." sesim alaylı çıkmıştı.
İçimdeki öfkeyi ve kırgınlığı belli etmiyordum.

Arkamı dönüp gidecekken Can tekrar kolumu tutup durdurmaya çalıştı beni. "Iyy bırak." dedim ve midem bulanmış gibi yüzümü ekşittim. Kolumu ondan çekip yürümeye devam ettim.

İçime akan gözyaşlarımla şu an yüzümdeki büyük gülümseme büyük bir tezat oluşturuyordu.

Bunu sonraya erteleyip dışarı çıktım ve köşede beni bekleyen arabaya bindim. Sonuçta bu dünyada ilk ve tek aldatılan insan ben değilim ya. Atlatırım her türlü.
Ben Aden Akgül'üm. O kadar kolay yıkılmam.

"Nereye gidiyoruz Aden Hanım?"

"Eve, Mustafa abi."

Araba hareket ettiğinde aklıma gelen şeyle hızla çantama koyduğum telefonu çıkardım ve WhatsApp'a girdim. Yabancı numarayla olan sohbete tıklayıp yazmaya başladım.

Sen: Gerçekten..
Sen: Kimsin sen?

Bir dakika bile geçmeden çevrimiçi olup yazmaya başladı.

0545..: Bırak şimdi beni, gidip gördün mü gerçekleri?

Sen: Gördüm gördüm de sen nereden biliyorsun?
Sen: Nereden tanıyorsun bizi?
Sen: Ve sen numaramı nereden buldun?!
Sen: Numaram sayılı kişilerde vardır.

0545..: Orası da meslek sırrı diyelim.

Sen: Hadi öyle diyelim
Sen: Peki ya nereden tanıyorsun beni? Okuldan mısın?

Bir şey yazmayınca ben yazdım.

Sen: Bir şey sordum cevaplar mısın?

0545..: Niye soruyorsun ki?

Sen: Sence de merak etmekte haklı değil miyim?

0545..: Sen istiyorsan yine merak et
0545..: Ben söylemeyi düşünmüyorum

Sen: Of ne halin varsa gör
Sen: Uğraşacak enerjim olsa dakikasında bulurdum da seni
Sen: Dua et yapmam gereken başka şeyler var

0545..: Aldatıldığın gerçeğini sindirmek gibi mi?

Sen: Beni kışkırtma!

0545..: Tamam Aden Hanım nasıl isterseniz

Sen: Ukala

0545..: Bunu ukalalığın kitabını yazan sen mi söylüyorsun cidden?

Sen: Özgüven yalnızca egoyla değil ukalalıkla da karıştırılır çoğu zaman
Sen: Sizin ukalalık sandığınız tavırlarım aslında özgüven
Sen: Ha ama sizin işinize gelmez bu değil mi?
Sen: Yoksa arkamdan kim neyle atıp tutacak?

0545..: Haksızlık ediyorsun ben öyle bir şey yapmadım hiçbir zaman

Sen: Bir şey diyeyim mi?
Sen: Asıl siz haksızlık ediyorsunuz
Sen: Ama neyse ki umrumda bile değilsiniz

0545..: Beni tanısan böyle söylemezdin

Sen: Seni tanımak istediğimi sanmıyorum

0545..: Sen bilirsin

Sen: Evet.
Sen:Neyse ya uğraşamayacağım
Sen: Ama yine de teşekkür ederim
Sen: Haber verdiğin için

0545..: Rica ederim
0545..: Aptal yerine konmanı istemem

Sen: Sağ ol.

Daha fazla bir şey yazmadan uygulamadan çıktım ve başımı cama yasladım. Çok geçmeden araba evimizin bahçesine girdiğinde yerimde doğruldum ve araba durunca beklemeden indim.
Doğruca eve girip odama çıktım ve yatağıma yatıp yorganı üzerime çektim.

Ben de Aden Akgül'sem bunun hesabını onlara sorarım.

Ama şimdi biraz uykuya ihtiyacım var.