365 Days Contract [EDITING]

Chapter 3

After meeting up again with my one-last-night partner yesterday, who was my boss, I continued to try working as an ordinary employee here. Mabuti na nga lang at hindi ko siya madalas makita dahil nasa loob siya ng office niya.

Kahit noong mga sumunod na mga araw at linggo ay hindi ko pa rin siya nakikita. Hindi ko alam kung pumapasok ba siya o hindi o kung ano man ang ginagawa niya.

"Tara, lunch na tayo." aya sa akin ni Neil nang matapos na kami sa pag-aayos ng document na ipapapirmahan mamaya sa boss.

Dumiretso kami sa labas ng office para mag-takeout ng lunch sa isang fast-food chain. Nag-take out na lang kami kasi ang daming aasikasuhin.

Ilang linggo na rin akong hindi nakakainom ng alak. Iyong si Lexie atat na ata mag-bar, eh, alam niyang may trabaho ako.

Pagpasok namin sa loob ay aligaga mga empleyado. Siguro nandito na si Calen. Baka bigla ulit sumulpot.

"Bilisan mo," hinila ako ni Neil sa kamay para makaupo na sa cubicle.

"Hinahanap ka ni Sir Morgan. Ano na naman ginawa mo?" bungad sa akin ni Tina, officemate ko rin, nang makarating ako sa cubicle. Siya ang katabi ko sa right side, samantalang si Neil naman ang left side.

"Huh? Bumili ng lunch?" walang kwentang sagot ko. 'Di ba 'yon obvious?

"Gaga," umikot ang mata ni Tina. "Baka naman pumalpak ka sa ginawa mo."

Itong si Tina, halatang kumukulo ang dugo sa akin. Magmula nang magtrabaho ako dito, lahat na lang pinupuna niya. I wasn't even doing anything to her. Kahit nga magtimpla ako ng kape ko ay mayroon pa rin siyang nasasabi sa akin.

I tried to ignore her for a long time now. Pero umiinit na rin dugo ko sa kaniya lalo na at talagang harap-harapan niyang pinapahalata na ayaw niya sa akin.

"Alam mo, Tina, kung sino ang totoong pumalpak? Nanay mo 'yon. Kasi nakalimutan niyang mag-pills bago makipagbargulan sa kama kasama tatay mo. 'Yan tuloy, nabuo ka." I rolled my eyes at her.

I don't know, but these past few days, I've become moody. Parang gusto kong patayin lahat ng humihinga sa paligid ko. Everyone and everything is getting on my nerves.

I opened my lunch. Nagugutom na ako. Pero pagkabukas ko pa lang at naamoy 'yon ay para akong naduduwal.

"What is this? It stinks!" reklamo ko at napatakip ng ilong. "Panis na 'ata." Maarte kong inusog ang pagkain ko.

"Huh? Let me see," Neil moved his swivel chair to smell my food. "Hindi naman. It smells the same."

"No..." I shook my head and covered my mouth.

Tumayo ako nang mabilis nang maramdaman na kakaiba na ang tiyan ko.

I want to throw up.

I run to the comfort room. Doon ako naduwal. I threw up all the food I ate this morning. I feel dizzy all of a sudden.

Oh my gosh. Am I terminally ill?

I texted Lexie to reach out for advice. Alam ko namang mula sa simula pa lang na walang kwenta na naman ang sasabihin niya. But I just wanted to reach her out. Malay mo baka nakainom ng gamot ngayon.

itsLAVender:

I think I'm terminally ill. Oh my god. Naduwal ako bigla. Should I see a doctor?

iamlexie:

Kulang ka lang sa alak. Tara inom mamayang gabi. My treat, babes!

itsLAVender:

tangina mo po :)