That Angel is a DEMON (That Angel: Book 1)

Chapter 8

Chapter 8
Just live here

Angel's Point of View

"Welcome! Anong hiniling mo sa birthday mo?" I asked.

"Wala naman. Teka paano mo alam na birthday ko. You know everything about me. Why don't you tell me something about you Angel?" Saad niya. "That's my wish." He added.

I rolled my eyes. "Happy birthday." sabi kong muli.

"Thank you." he said again then look at the cake.

HAPPY 21st BIRTHDAY ASMOD!
-ANGEL<3

"This cake is so cute and it's like a valentine's cake." Tumingin siyang muli sa akin. "Did you bake this pretty one?" He asked.

"Uh-huh. Do you like it?" Ako naman ngayon ang ngumiti.

"No..." Pabitin niyang saad. "I... I love it." He added.

Biglang kumalabog ang puso ko. Omg! Omg!

"Kainin na natin!" Pagyayaya ko sa kaniya. Kumuha ako ng platito at kutsara pati na rin kutsilyo. Bumalik ako sa pwesto ko kanina at inabot ito sa kaniya. Tumingin lang siya sa akin at umiling.

"A-ayaw mo?" Malungkot kong wika.

"Oo. Ayaw kong sirain Angel. It's so perfect. It's like you are giving your heart to me." Aniya dahilan upang kumalabog nang husto ang puso ko. "I don't want to ruin this."

Inilayo niya sa akin ang cake.

"Wait what?!" Natawa ako.

"This cake reminded me of my nanay Aylin. She used to bake a cake during my birthdays. And right after she died, no one else did." Pagkukuwento niya habang nakatingin sa cake.

"That's why, I don't want to ruin it because after how many years, it happens again. You bake a cake for me." Dagdag niya. "Maraming salamat talaga."

Hindi ko alam ang mararamdaman ko. Ayaw ko namang hindi kami kumain ng cake sa birthday niya.

"Don't worry Asmod. I'll always bake a cake every year! Hindi pwedeng hindi natin iyan kainin. Baka masira lang." Sabi ko.

"So, gusto mo kainin natin, edi nasira din! Ayaw ko nga guluhin!" Malakas na tugon niya.

"My goodness! I will always bake a cake for your birthday! Huwag kang mag-alala! Promise! Cross my heart! Hope you will die!" I laughed.

"Put--" napatigil siya sa pagmumura. "Put-spa!"

Nanlaki ang mga mata ko! Hindi na ba siya nagmura? Omyghaddd! Yehey! Yehey!

After how many minutes of pagtatalo ay ibinigay niya rin sa akin ang cake. Hiniwa ko ito at naglagay sa platito niya. Ibinigay ko ito sa kaniya.

Hindi siya kumibo. Ni hindi niya kinuha ang platito sa kamay ko. Nakatitig lang siya sa cake.

"Sayang... Ang ganda pa naman." He uttered sadly.

I just smiled. Kumuha ako ng cake gamit ang kutsara at sinubuan siya. Napatingin lang siya sa akin nang may pagtataka.

"Open your mouth. Nanghihinayang ka pa sa cake mo." I murmured.

"Susubuan mo ako?"

"Oo! Dalian mo na!"

Lumawak ang ngiti niya at agad niyang sinubo ang nasa kutsara.

"You are really like my Nanay Aylin. Sinusubuan rin niya ako. Hindi kaya ikaw si Nanay Aylin?" Seryosong banggit niya.