That Angel is a DEMON (That Angel: Book 1)

Chapter 29

Chapter 29
Who is she?

Asmodeus' Point Of View

"Venice?" 

It's been a while...

Matagal din kaming hindi nag-uusap ni Venice katulad nang dati. Lumalapit na lang siya sa akin ngayon kapag may importanteng gagawin o sasabihin. Since she confessed her feelings to me, she's changed. I mean, I think it's for good though. She's still doing some artworks a lot and I noticed that she's not smiling that much.

Maybe because of what happened but at least, everything is fine for the both of us.

"Oh, there's my son!" malakas na sabi ni mama at lahat sila ay tumingin sa akin.

Hinihintay ba nila ako o ano?

Paglapit ko sa pwesto nila ay agad na tumayo si mama at lumapit sa akin, hinawakan niya ang aking braso. 

"Well, this is our son, the only heir of our company." ngumiti siya sa akin.

Now, this is something. Too formal, ano bang mayroon? Akala ko ba may sasabihin lang sa akin si mama?

"He's Asmodeus Ramiel Navarro Delgado. Uh, I'm pretty sure that you already know him iha." humarap siya kay Venice. 

Napakunot naman ang aking noo habang nakatingin sa dalagang nakaupo, she's smiling widely. 

"Oo naman po Ma'am." she answered politely.

"Oh dear, drop the 'ma'am' thingy, you may call me tita." mama smiled widely.

Something is up, I can feel it.

Pinaupo ako ako ni mama sa tabi ni Venice. Ang mga magulang naman ay nasa isang side, malapit kina mama.

"So Asmod, how are you?" a lady asked. I think it's her mom.

Ngumiti ako at magalang na sumagot. "Mabuti naman po."

Napatango sila sa akin. Dumating ang isang kasambahay at naglapag ng mga pagkain, pansamantalang naging abala ang aming mga magulang at ginawa ko iyong pagkakataon upang tanungin si Venice. 

"Anong meron Venice?" tanong ko sa kaniya.

She slowly looked at me and her eyebrows furrowed. Hindi naman siya sumagot.

"Bakit kayo naparito?" dugtong ko.

Nalaglag ang panga niya. "You don't know?"

Napasinghap ako, may sira ata ulo ng babaeng ito, magtatanong ba naman ako kung alam ko. Naku naman, Angel, I already missed you, I wished you were here, goodness.

"I see that you two are talking to each other." sabay kaming napatingin ni Venice sa papa niya. "Mukhang close naman ata kayo ah."

"Hindi po." sabi ko

"Oo naman po." sabay niya sa akin.

Muli na naman akong napatingin sa kaniya, what's up with her? We're not close, halos di na nga niya ako pinapansin sa university eh. 

They all laughed. "Naku nagkahiyaan pa ang dalawa."

Napayuko si Venice at ako naman ay nagpakunot ang noo, anong meron?

"Ah, iho, you really looked familiar, right honey?" tanong ng nanay niya. 

"Ah---" my mom laughed nervously. "Ano eh, uhm, before, Asmod is such a pain in the ass. Araw-araw siyang nasa bar at kung ano-ano ang kalokohan ang ginagawa niya pero nagbago na siya ngayon, he's a good man now." my mom explained.