MOM already knew about the letter. The night I went to their room, she broke down. Ilang ulit siyang humingi ng tawad sa akin, kahit hindi naman niya kasalanan 'yon. But she insisted na kasalanan niya 'yon dahil nagkulang daw siya.
I felt betrayed. I felt Dad betrayed me. Hindi ko man lang sila kasi nagkitang mag-away ni Mommy. Isang beses lang 'yon, sobrang bata ko pa pero the rest... wala naman. Tapos biglang may cheating?
Well, I think, hindi nagkulang si Mom kahit ni isa. She deserves everything good, she's too good for Dad. Speaking for Dad, hindi pa rin daw niya alam na alam ko na ang nangyayari. Umuuwi pa rin naman si Dad pero hindi siya makatagal ng isang araw man lang dito sa bahay. His excuses was 'kailangan na ako sa trabaho ko, anak'
Ang hirap paniwalaan, ang hirap maniwala at ayaw kong maniwala.
Ni hindi ko nga alam kung maniniwala pa ako sa mga sasabihin ni Dad pero ang palaging paalala sa'kin ni Mommy na Daddy pa rin namin daw siya. Dapat daw ay hindi magbago ang pagmamahal at pakikitungo namin sa kaniya. Ang hirap naman kasi na magbulagbulagan pa kung alam mo na 'yung katotohanan. Ang hirap isarado ang isip kung bukas na ito sa nangyayari.
-
Grade 11 Senior High na ako. Malapit na rin matapos itong school year tapos this coming school year, Grade 12 na 'ko then after 1st year College na. Grabe ang bilis ng panahon, hindi ko akalain na aabot pa ako sa ganitong situation.
Nandito ako ngayon sa kwarto ko. Saturday ngayon at walang pasok or kahit anong activities sa school kaya napagdesisyunan kong manatili nalang muna rito sa loob ng bahay. Nag-ayos lang muna ako ng mga gamit ko sa desk, sobrang gulo kasi. Ang daming papers na nakakalat, 'yung assessment paper ko sa General Biology naipit doon sa may pinakadulo ng desk ko, basta sobrang gulo at ayaw ko na ganito 'yung desk ko.
Habang nag-aayos I heard my phone vibrated. I searched my phone, natambakan siguro ng damit ko. I was also cleaning my closet, I'll donate rin 'yung mga clothes na hindi ko na ginagamit. Nang mahanap ko na 'yung phone ko, tumatawag pala si Marcus.
"Hi." bati ko sa kaniya.
"Hey, Thalia. I'm just wondering if you're busy or what." rinig ko 'yung ingay sa kabilang linya.
"I'm not. But I'm cleaning my room and my closet. I'll donate kasi 'yung iba kong clothes, and I'll go rin sa place na pinagbibigyan ko nito." sagot ko sa kaniya habang inilalagay 'yung ibang damit doon sa malaking maleta. "Why?" tanong ko.
"You'll go ba sa debut ni Peach?" tanong ni Marcus. Oh, shoot! Muntikan ko na makalimutan 'yung about doon ah.
"Tomorrow na 'yun 'di ba?" I was panicking because I still don't have gift for Peach!
"Yeah... I'm buying gift later. Are you coming with me?" he asked. Kung bibili na rin naman pala siya mamaya, sasama na lang din ako. Hindi ko pa naman alam mag-drive. So, I think it's better na makisabay na lang muna ako kay Marcus.
"Oo, sama na lang ako sa'yo. You'll drive, right?" I asked while zipping the maleta.
BINABASA MO ANG
Certainty To You
Teen FictionSa mundong ito lahat ng bagay ay walang katiyakan. 'Yan ang palaging sinasabi ni Thalia sa sarili niya simula pa noong nalaman niya ang tinatagong lihim ng magulang niya. Para sa kaniya, mas nanaisin niyang mamuhay na lamang mag-isa hindi katulad sa...
