VALERİYA / GERÇEK AİLEM -AŞİRET-

2.Bölüm

🍀

Eveet, bazılarının beklediği o ikinci bölüm geldi.

Bu bölümle birlikte bölüm günümüz belli oldu. Perşembeden perşembeye bölümler gelecek. Haberiniz olsun🌸

"Bu şekilde yazılanlar," Rusça konuşma olarak geçiyor bilginiz olsun.

Lütfen votelerinizi ve yorumlarınızı eksik etmeyin benim zor bulunan dört yapraklı yoncalarım🍀

İyi okumalar🥝

🥝

Gözlerimi kolumdaki sarsıntıyla açtım. Birkaç kez kırpıştırarak nerede olduğumuzu anlamaya çalıştım. Şu an hâlâ uçaktaydık ama sanırım havaalanına iniş yapmıştık. Başımı çevirip yanımdaki anneme baktım.

"İndik, tatlım."

Rötar yaptığı için uçağın havalanışı 4-5 saat ertelenmişti, bindikten bir süre sonra da uçak rötar yaptığı için İstanbul'a iniş yapmıştık, oradaki rötar yüzünden de 5 saatte orada beklemiştik ve aktarmalıyla da neredeyse bindikten 1.5 saat sonra da inmiştik.

Yani kısacası berbattı.

Cevap olarak sadece başımı salladım, ayağa kalkarken vücudumu da hareket ettirdim. Uçaktan inerken önde babam, ben ortada, annem de arkada yürüyordu.

Anne ve baban değiller.

İnsanlarla birlikte bavullar için havaalanın içine girdik. Burası Gaziantep'ti ve artık evimin olacağı yerdi. Ben burada doğmuştum ve kimliğimde bile doğum yerime Gaziantep yazılmıştı.

Sırtımda hissettiğim elle gözlerimi ona çevirdim, annem elini sırtıma koymuş bana bakıyordu. "Hadi," Önüme döndüğümde konveyör bandında bavul sırasına girmiştik.

Bavullarımızın gelmesini beklerken parmaklarımla başıma masaj yapmaya başladı. Başıma ağrılar girmişti ve kriz geçirmemek için kendimi zor tutuyordum.

Ellerimi indirdim ve bir süre sonra da bavullarımızın geldiğini gördüm. Herkes kendi bavulunu alınca havaalanının dışına çıktık.

Bu sırada biz birilerine doğru, birileri de bize doğru geliyordu. Siyah takım elbise giyinmiş, cool cool yürüyorlardı.

Yanımıza geldiklerinde içlerinden birisi, "Özlem hanım, hoş geldiniz." dedi.

"Hoş bulduk," dedi annem.

"Çağrı ağam sizi götürmemiz için gönderdi." dedi, sonra gözleri benim üzerimde kısa bir an gezindi. "Buyurun," Eliyle arka arkaya dizilmiş üç arabayı gösterdi.

Annem eliyle beni öne doğru itekleyince yürümeye başladım. Korumalarla birlikte arabalara doğru yürüdük, adamlar kapımızı açınca annem ve ben arkaya, babam ise yolcu koltuğuna bindi. Ve herkes binince yola çıktık.

Kalbim küt küt atıyordu, korkuyordum, hem de çok.

Kollarımı göğsümde birleştirerek dışarıyı izlemeye, sakin olmak için çaba göstermeye başladım.

"İyi misin?" diye soran babama döndüm, bana dönmüş tek kaşı havada duruyordu.

"Evet."