ALABORA

Bölüm 22

Son günlerim hep aynı rutinde devam ediyor.
Genelde ya salonda ya kütüphanedeyim,sonbahar iyice kendini göstermeye başlamış, son bir hatta neredeyse bir buçuk ayım hastanede geçince günleri hatta mevsimleri bile unutmuştum.
Şimdi kütüphanede cama vuran yağmur damlalarını izliyorum.
Boran çok yoğun sürekli çalışıyor, hastanede geçirdiğimiz dönemdeki boşluğu kapatması gerekiyor büyük ihtimalle.
Sabah bazen birlikte zor kahvaltı yapma şansımız oluyor,akşamları yemeğe gelse bile yemekten sonra tekrar çıkıp kulübe gidiyor.
Hala fizik tedaviye gidip geliyorum.
İlk bir kaç gün Boran götürüp getirdi ama şimdi Ahmet, Karan, Selin kim boşta ise onlar gelip götürüyor ama asla tek başıma gitmeme izin yok.
Her zamankinden daha sıkı bir koruma ordusu var etrafımda.
Boran'ın en azından geçmişinde ki olayları az da olsa artık bildiğim için ona da hak veriyorum.
Ne diyebilirim ki zaten istesem de değişen bir şey olmayacak, o yüzden nasıl rahat edecekse öyle olsundu..

Elimdeki kitabın sayfalarını çevirip duruyorum ama ne okuduğumu asla anlamıyorum.
Aklım hastaneden çıkış gününe kayıyor sürekli.
Çok guzeldi .
Kapının açılması ile herkesin Hosgeldin diye bağırması bir anda oldu.
Boran'a ve salondaki insanlara şaşkınlık ve mutluluk içinde baktım.
Karan ,Selin, Hatice Abla ,Elif, Ahmet, Hasan ,Hamza herkes salonda duruyordu.
Boran beni kolundan indirip yere bıraktı ona tutunarak ayakta durdum.
Karan hemen koşup diğer koluma girdi.
"Evine ,aramıza tekrar Hosgeldin ne iyi ettin de geldin güzel kız " dedi ve eğilip bana sarıldı.
Bende hemen diğer kolumu Boran'dan kurtarıp ona sarıldım.
Boğazım düğümlendi, konuşamadım..
Karan'dan ayrıldıktan sonra Selin gelip bana sarıldı ve kulağıma " Sayende unutup sandıklara kapattığımız sevginin ne demek olduğunu yeniden hatırladık,iyi ki geldin " dedi.
" İyi ki "diyebildim sadece .

Elif, Hatice Abla ile sarıldıktan sonra Ahmet yanıma gelip bana baktı,Önce Boran'a baktım sonra Ahmet'e o konuşmadan ben konuşup "İyi ki o gece Fatih'i dinlemeyip bana elini uzattın çok kıymetlisin Ahmet " dedim.
Ahmet Boran'a baktı önce, Boran başını sallayınca kollarını açtı bende hemen kollarının arasına girip ona sarıldım.
" İyi ki geldin Efnan,ölüm sessizliği yaşayan bu eve ses oldun can oldun kardeşim "dedi.

"Tamam Bu kadar yeter " dedi Boran beni çekerek Hasan ve diğerleri ile sadece baş selamı ile hosgeldiniz faslı oldu.

Boran bana bakıp " Unuttuğum bütün duyguları bana yeniden yaşattığın için sana ne kadar teşekkür etsem az Sevgilim " dedi.
Son kelimesi ile gözlerim bir anda açılırken kimseyi umursamadan parmaklarımın üzerinde yükselip dudaklarına yapıştım..

Herkes " aile var ayıp oooo derken " dudaklarından ayrılıp "Seni seviyorum Sevgilim " dedim .

Boran gülümseyip " Hadi içeriye geçelim artık bence herkes fazlasıyla aç olmalı " dedi başımı salladım.
O an kimseyi umursamadım  ama şuan çok utanıyordum.
Boran'ın desteği ile yürürken başımı yerden kaldırmadım.

Boran kulağıma eğilip "Ne yaparsan yap ,yaptıklarının arkasında duracak kadar cesur ol Efnan " dedi başımı kaldırıp gözlerinin içine baktım.
" Şimdi başını sakın önüne bir daha eğme, yapman gerekeni yaptın ve bitti kaldı ki kocanı öpmen dünyadaki en doğal hareket ,adam dahi öldürsen başını eğmeyeceksin hak etti yaptım diyerek yoluna devam edeceksin ,çünkü sen Boran Karadağ'ın karısı Efnan Karadağ'sın "

" Sana aşığım Boran Karadağ " dedim.

Boran bana bakıp gülümsedi.

" Siz ikiniz ne konuşuyorsunuz fısır fısır ,masaya bir varamadınız " dedi Selin.

" Karım bana ne kadar aşık olduğunu itiraf ediyordu " dedi Boran ,hiç onluk olmayan bir hareketti ama bilerek yaptığına adım kadar emindim beni test ediyordu.
Demin söylediklerini uygulayıp cesur mu olacağım yoksa başımı eğip gülerek geçecek miyim ? Gözlerinin içine baktım sonra Selin'e bakıp " Hatta aşktan daha büyük daha özel bir duygu var mı onu soruyordum  ,çünkü ona olan duygularımın tarifi yok " dedim.