ALABORA

Bölüm 42

                      🕳BORAN KARADAĞ🕳

Allah'ım tam bir baş belası, keçiden daha inatçı bir karım var.
Yirmi gündür beni kapısında süründürüyor, benimle asla konuşmuyor,beni eve almıyor yüzüme dahi bakmıyor.
Bütün adımlarımı geri çeviriyordu.
20 gündür çok mecbur olmadığım sürece kapısından bir saniye olsun ayrılmadım.
İstanbul'a giderken bile kapısında mutlaka Hasan,Hamza yada Necati vardı.
Onu artık onlar dışında kimseye emanet edemezdim.
Zaten onlara da bana yaptığı gibi yapmıyor, eve davet ediyor ,iş için yaptığı pasta poğaça börek her neyse ikram ediyordu.
Bir tek bana kaskatı ve asla yumuşamıyor yada sürekli beni iğneleyecek bir söz buluyordu.

Hamileliği riskli olduğu için üstüne de gidemiyordum.
Dahası bunun onu benden daha fazla uzaklaştıracağına inanıyordum ve bundan fazlasıyla korkuyor onu kaybetmek değil kazanmak istiyordum.
Ona atmam gereken adımlarda dikkat etmem gerektiği için bebeğin ve onun durumunu öğrenmem şarttı.
Bu yüzden doktoru Asya ile görüşmüş ve uzun zamandır Efnan'ın kilo alması için ugraştıklarını öğrenmiştim..
Efnan ilk ayları çok zor atlatmıştı ve benim yüzümden her şeyi tek başına omuzlamıştı.
Efnan'ın bulantıları hala devam ediyor çoğunlukla yediklerini geri çıkarıyordu özellikle ilk üç ay bu yüzden ve galiba her ne kadar Asya bilmese de ben bunun sebebini biliyordum, üzüntüden Efnan kilo almanın aksine 5 kilo kaybetmişti.
Asya hiç bir vitamin ve ilacın onda pek etki etmediğini söyledi.
Bütün bunların aksine şaşılacak şekilde bebeğimizin sağlık durumu ve gelişimi gayet iyiydi çok şükür.
Sadece Efnan'ın kilo alma sorunu vardı ve aslında bu çok büyük bir sorundu.
Neredeyse yedinci ayında olmasına rağmen küçük bir karnı ve hafif belirginlesip dolgunlaşan göğüsleri dışında Efnan hala aynıydı.
Asya bu güne kadar verdiği kiloları sadece aldığını söylüyordu ,fakat son aylarına yakın olduğu için Efnan'ın gerçekten daha fazla kilo almaya ihtiyacı vardı.
Onu tanıdığım ilk günden beri sürekli kilo almasını istiyordum ve nedense o kilo almak yerine ara ara aldığı kiloları da en ufacık bir sıkıntı ve stres altında hemen veriyordu.
Tabi bunun büyük payı da bu gibi durumlar da çoğunlukla yemek yemeyi unutmasindandı.
Bir insan yemek yemeği nasıl unutur demeyin o kadar sene açlıkla sınanınca insan yemek yemeği de unutur başka şeyleri de.
Efnan bilmiyordu ama yaşadığı herşey onu fazlasıyla güçlü biri haline getirmişti.
Başı dik ,gururlu inatçı ve savaşçı bir kadın benim küçük kadınım..
Ehhh bu inadını artık kırsa fena olmazdı çünkü en azından son aylarında yanında olmak ve kaçırdığımız ne varsa yaşamak istiyordum.
Eylül ayının ortasında ve kaldığı ev de sahil kenarında olduğu için gecenin bu saatlerinde fazlasıyla hava serinliyordu.
Arabanın içinde oturmaktan fazlasıyla sıkılmıştım.
Efnan'ın evinin bahçe kapısı açıldı ve az önce içeriye giren Oğuz dışarı çıktı.
Yirmi gündür buralarda olduğum için neredeyse herkesi özellikle Efnan ile iletişim kuran herkesi tanıyordum.
Kısa sürede evden çok fazla çıkmamasına rağmen kendisini site sakinleri ve civardaki insanlara sevdirmis ve hatırı sayılır bir çevre kazanmıştı.
Etrafındaki Barış dahil herkesi araştırmıştim .
Hatta işgüzar doktorum Nedret bey ona hem çok kızgın hemde fazlasıyla minnettardım.
İletişime geçmeye çalışmış ve kendisini yurt dışında olduğu için gelince konuşmak istediğini söylemiş bende zorlamak istememiştim.
Efnan'a burada genelde oğlu Barış yardımcı olmuştu ki kendisinden hiç hoşlanmadığımı parantez içinde söylemezsem olmaz.
Oğuz arabamın camına tıklattı ,camı indirip çocuğa göz kırptım "Durum ne Oğuz?" Diye sordum.

" İyi Boran ağabey, ustam dediğin gibi siparişi azalttı fakat ,maaşının aynı kalacağını söyledi " dedim.

" Eee Efnan öylece kabul etti mi ?"

" Yok etmedi yarın pastaneye geleceğini söyledi ".

" Neyse buna hazırlıklıydık zaten " dedim.

" Merak etme ağabey ustam onu ikna eder " dedi elindeki küçük poşeti bana uzattı " Al Efnan abla bunları aslında sana gönderdi ama sana söylemememi tembihledi " dedi gülerek.