Arel

4.Bölüm

Voteleyen ve yorum yapan okuyucularıma çok teşekkür ederim yorumlarınız benim için çok önemli <3
Multide bir adet gülümseyen Arel görülmektedir :D
Keyifli okumalar :*
Sabah şiddetli bir baş ağrısı eşliğinde uyandım.

Göz kapaklarım birbirine yapışmıştı sanki açmakta güçlük çekiyordum.

Gözlerimi aralayıp baş dönmemin geçmesini bekledim yatakta doğrulup etrafa baktım.

Burası neresiydi? Neredeydim ben. Dünki yaşadıklarım silik silik zihnimdeydi ama tam çıkaramıyordum.

Üstüme baktım hemen, dün geceki kıyafetlerim vardı.

Açık kahve ve bej rengine hakim olan odayı inceledim.

Kapının ani açılmasıyla irkildim.

Karşımdaki benim yaşlarımdaki adam "Uyanmışsın" dedi.

Şaşkınlıkla ona bakıyordum.

Bana her adım attığında tedirginliğim artıyordu.

"Yaklaşma sakın" dedim dişlerimin arasından.

Beni dinlemeden yürümeye devam etti.

Yastığı seri bir hareketle fırlattım.

"Hey, hatırlamıyor musun beni" masumca söylediği cümleye karşın,

"Hayır" dedim düz bir sesle.

"Dün sana yardım etmesem o bardan sağlam çıkamazdın"

"Etmeseydin o zaman" dedim sinirle.

"Pişman değilim" dedi ve tebessüm etti.

Gözüm yülen yüzüne takılı kaldı.

Başımı tutup ayağa kalktım.

"Bir şeyler yesen iyi olur sonra ilaç içersin"dedi

Onu hiç duymamış gibi yaparak "Arabamın anahtarları?"elimi ona doğru uzattım.

Kararsızca baktıntan sonra anahtarları elime uzatıp "Araban garajda"dedi.

Seri bir şekilde anahtarları elinden kapıp evin çıkışına yöneldim.

***

Arabamı gördüğümde mutluluktan ağlıyacaktım.

Sürücü koltuğuna binip torpido gözünü açtım tam sigaramı alacaktım ki papatyadan tacım çarptı gözüme ordan çıkarıp

yanıma koltuğa koydum sonra tekrar sigarama yöneldim içinden bir tane çıkarıp dudaklarımın arasına koydum çakmakla

yakıp içime derince çektim.

Şimdi ne yapacaktım? Nerede kalacaktım ? Nasıl iş bulacaktım?

Düşüncelerim beynimi kemirirken aklıma bir kaç yer gelmişti bile.

***

Karşımdaki orta yaşlı adam beni süzdü boğazını temizleyip "Kusura bakmayın elemana ihtiyacımız yok " diyip kibarca

kovdu.

Kaç yeri gezmiştim, yorgunluktan ölecektim.

"Teşekkürler" diye mırıldanıp çıktım.

Aklıma gelen yerle oraya doğru sürdüm arabamı.

Bura benim ikinci evim olmuştu artık.

Her zaman ki daha doğrusu hiç çıkmadığım dertlerimi paylaştığım bara girdim.