Hayalet Yazar | bxb ✅

15. Bölüm

"Abimle birlikte kullandım, madde almaya başladığımda artık yeniden onun ilgisi altındaydım. Ondan başkasıyla o ortamlara girmemi istemezdi ve bu yüzden de her zaman yanımda olmaya başladı. Kısacası, attığı her adımı ben de atar oldum."

Gözlerimi kısarak onu izledim. Bunlardan bahsederken mutlu görünmesi ayrı, o ilgiye duyduğu açlığın gözlerine yansıması ise apayrı bir olaydı. Korkunçtu belki de hastalıklıydı.

"Daha sonra, çocukluğumdan beri müziğe ilgim olduğu için, beni müzisyen arkadaşlarıyla tanıştırdı. Kendimi bir anda köhne bir barın sahnesinde mikrofonun önünde buldum. Aslında, şu anda o zamanları net hatırlayamıyorum bile. Her seferinde kafam uçuktu.

Sadece bir geceyi net hatırlıyorum, o da albüm görüşmesi için bize gelen adamın yüzüme su fırlattığı gündü. Onunla çalışmak istiyorsam, kendime gelip adam olacakmışım. Sesim, kıymetliymiş ve onu çöp edemezmişim..."

Gülümseyerek, konuşmasını böldüm. "Metin Bey miydi?"

"Ta kendisi. Beni kendime getirdi, yavaş yavaş abimin zehirli ilgisinden çıkıp Metin'in kâr odaklı ilgisi altında buldum kendimi. Dediğim gibi, sevdiğimde bütün kalbimle seviyorum ve saygı duyduğumda da aynı şekilde gerçekleşiyor. Metin'e saygı duyarım, çünkü beni o bataklıktan kurtardı."

Derin bir nefes alarak başımı salladım ve hâlâ birbirine kenetli olan ellerimize baktım. Bir ara elimi çekmeye çalışmıştım ama Yankı bırakmamak konusunda kararlı bir şekilde, parmaklarını sertçe elime bastırmıştı. Ben de, benden destek aldığını düşünerek elimi çekmekten vazgeçtim.

"Ben.... Biliyorum, iyi bir halde değilim ama üzerimde kurulan o kontrol beni güvende hissettiriyordu. İlgi, güven... Bunlar hep aradığım şeylerdi. Ben de bulduğum herkese öylece yapışıp kaldım.

Mesela, yirmili yaşlarımın başında Metin'in gölgesindeydim.

Onun için çalıştım, bu sırada da Metin, abimle görüşmemi yasakladı. Ben de, abimin ilgisini gördüğüm anda aynı noktaya döneceğimi bildiğim için abimle görüşmeyi bıraktım ama abim ben onu görmesem de, beni destekliyordu. Grup dağıldığında, bunun benim hatam olmadığını, onların benim kadar yetenekli olmadıkları için bundan sorumlu olmadığımı yazdığı kartlar gönderdi.

Her konserimde ona bilet gönderirdim, o da konser bitişinde çiçeklere sıkıştırılmış kartlar yollardı. Birbirimizden sadece bu şekilde haberdar oluyorduk ama oluyorduk işte... Ben onu terk etmiştim ve o yine de beni desteklemeye, benimle ilgilenmeye devam etti."

Yankı başını kaldırıp bana baktığında, yanaklarından süzülen gözyaşları birbirine kenetlenmiş ellerimize düştü. "O son mektubu alana kadar, benden nefret ettiğini düşünmemiştim ama ediyormuş," dedi. "Her şeyimi, olduğum kişiyi, sahip olduğum bu ünü, beni ben yapan kişi, aslında benden nefret ediyormuş." Acı acı gülümsedi.

Boğazımda oluşan yumru, biraz daha dayanamazsam şu anda onunla birlikte ağlayacağımın sinyalini veriyordu.

"Onur, ben gerçekten onun uyuşturucuyu bırakması için çok çaba harcadım. Ona şarkılarımla mesajlar verdim, Metin'den gizli gizli yanına gittim... Gerçekten, çabaladım ama daha fazla uğraşırsam benimle ilgilenmeyi bırakacağını söyledi. Sözü geçenin o olduğunu, ona abilik taslamaya hakkımın olmadığını söyledi."

Derin bir nefes aldım. Abisi, gerçekten de zor bir insandı. Zor bir hayattan sonra olabilecek en zor karakteri sırtına almıştı. Aslında, anlıyordum onu. Dönüp kendi aileme baktığımda, babamla bir çocukmuş gibi ilgilendiğimi görüyordum. Onun sorunlarını sırtlandığımı, onu adam etmeye çalıştığımı görüyordum.