MEZARLIK

Giriş

Öncelikle küçük bir şey demek istiyorum. Esin Özdemir, Kod Adı Vatan kitabımdan Maya ve Tuna'nın kızı eğer Kod Adı Vatan kitabımı okumadıysanız veya daha ileri bölümlere gelmediyseniz spoiler kapabilirsiniz. Devam kitabı değil konu tamamen bağımsız olacak sadece ilk beş bölümde Kod Adı Vatan kitabımdan spoiler olacak.

Acı.
Kademe kademe mi insanı parçalara bölerdi yoksa bir anda mı kendini gösterirdi? Bu sorunun cevabını hiçbir zaman öğrenemedim yaşadığım onca acıya, kayıba rağmen bilemedim. İsmimi duyan insanlar annem ve babam konusunda çok şanslı olduğumu dile getirirlerdi. Bense ne zaman annemin adı anılsa gözyaşlarımı tutamazdım. Ben kim miyim?

Öz dedesi yüzünden annesini tanıma fırsatı bulamayan kişiydim. Esin Özdemir'dim bu soyisim bana ve babama acıyı bahşetti. Göktuğ Özdemir annem ve babama acıların büyüğünü yaşatan sorsanız öz dedem olan bu cani  bize hayatı zehir etti. Babam Tuna Özdemir, annem ise Maya Yüce Özdemir'di. Annem yıllar önce kaçırılan bir uçakta şehit olmuştu o zamanlar henüz bir yaşında olduğum için annemi bilmiyordum onu sadece fotoğraflardan tanımıştım birde Azat dayım ve babamın annem ile yaşadıkları anılarla annemi tanımıştım.

Annem ve Mesut dedemin mezarında gözyaşlarım yağmurla birlikte kayıplara karışıyordu. Annem ve dedemin mezarının ortasında ikizim Ersin'in mezarı vardı. Ersin'de annemin izinden gitmişti normalde ajanların mezarını birkaç üst yöneticiden başka kimse bilmezdi ama annem, dedem ve Ersin'in mezarını biliyordum isimleri yazmıyordu bu mezarda kimin yattığını diğer insanlar bilmezdi. Ersin benim ikiz kardeşim annemin ajan olduğunu tesadüf  eseri öğrendikten sonra Ersin annemin izinden gitmeye karar vermişti. Onun ajan olduğunu da tesadüfen öğrenmiştim.

Canım hiç olmadığı kadar yanıyordu kendine Mezarcı diyen biri bana yaşarken cehennemi yaşattı maskenin ardında kim vardı bilmiyorum ama dediğine göre Göktuğ Özdemir'in vahşice katlettiği kurbanlardan birinin yakınıydı. Göktuğ Özdemir, Azat dayım sayesinde öldürülmüştü ama ardında bıraktığı günahların bedelini ben ve ailem çekmişti. O adam yüzünden ölümle burun buruna geldiğim yetmemiş gibi annemi ve kardeşimi kaybetmiştim. Babam da sırra kadem basmıştı. Babam iki eli kanda da olsa beni yalnız bırakmazdı. Başına kötü bir şey gelmesinden endişe ediyordum.

Bazen sadece nefes alman gerekir çünkü hayat kimse için durmaz ikinci bir şans olmayabilir, ne yapmak istiyorsan şimdi harekete geçmek gerekir. Yağmur şiddetini arttırdı gök gürledi, şimşek çaktı. Beni nefessiz bırakan gözyaşlarım yağmur damlaları ile birlikte kaybolup gidiyordu. Küçüklüğümden beri korktuğum mezarlıklar şimdilerde güvenli limanım olmuştu.
Soğuktan titreyen elimi mezar taşının üzerinde gezdirdim.

"Anne." Sesim titredi gözyaşlarım akıp gitti tıpkı nehirin akıp gitmesi misali. Gözyaşlarımı elimin tersiyle sildim. Bir intikam uğruna hayatım mahvolmuştu. Yine de dimdik ayaktaydım. Ben bu vatan uğruna canını feda eden o kahraman kadının kızıydım beni hiçbir kötülük yıkamazdı.

"Anne seni tanımak için fırsatım olmadı sen bizi bıraktığında daha bir yaşındaymışım. Seni hiç görmedim ama bugün bile yaptığın fedakarlık dillerde biliyor musun?" Elimi havaya kaldırdım kolumdaki yanık izi gün yüzüne çıktı. Babamın kıyamadığı tenime izler kazınmıştı. Babamın bir fiske vurmadığı yüzüme her gün bir darbe iniyordu.

"Anne senin gibi güçlü olmak için çabalıyorum ama her gün şiddetin tozu artıyor. Şiddete uğrayan kadınların sessiz kaldığını duyunca onlara kızardım nasıl kendisine şiddet uygulayan adamı affeder derdim ama işin renginin çok başka olduğunu yaşayarak öğrendim biliyor musun anne?" Avucumun içindeki derin ize baktım iki yıl önce çıktığım operasyonda tenime bıçakla kazınan bu iz bugün bile acılarımı bana hatırlatıyordu.