Asker | Texting |

4.bölüm

Medya; Onur Can Özcan - Yaramızda kalsın.

Alarmın sesiyle uyandım. Bu gün yine hastaneye gitmem gerekiyordu. Odada ki banyoya girip rutin işlerimi halledip Sinem'in kaldığı odaya girdim. Daha uyanmamıştı. Aklıma gelen sinsi planla koşarak üstüne atladım.

"Allah belan- ne yapıyosun angut insan uyuyo burda öküz."

"Fabrika ayarlarına döndüğüne göree... Bağırma lan bana. Kalk git çay koy açım ben. Yemek istiyor."

"Hürrem sultan mood on." Diyip kıkırdamaya başladı. Bende tebessüm ettim. Onu mutlu görmek benide mutlu ediyordu.

"Markete gidiyorum bi şey istiyomusun?"   " Yok, tost yapıyorum çabuk gel oyalanma." 

"Tamaaam." Odama girip eşofmanlarımı değişip aşağı indim. Ayakkabılarımı ayağıma geçirip evden çıktım. Hava biraz serindi ama çok güzeldi. Yaz aylarını çok seviyodum. Bu annemle bir ortak noktamızdı. Aklıma Asker gelince biraz onunla konuşsam iyi olurdu. Telefonum kapalıydı dünden beri. Açınca gözlerime inanamamıştım.

'Asker' kişisinden 127 arama + 89 mesaj

Asker: Gittin mi doğum gününe?

Asker: ?

Asker: İyi misin?

Asker: Bir sorun mu var?

Asker: Eylül?

Asker: Arıyorum neden ulaşılamıyor?

Asker: Eylül beni deli etme bi şey mi oldu?

'Asker' arıyor..

Bi an ne yapacağımı şaşırdım. Ve hala arıyordu. Arama kapandı ve 2 saniye sonra tekrar aramaya başladı. Aramayı cevapladım.

"A-alo?"

Ses gelmeyince tekrar "alo?" Dedim.

"Allahık Şükür. Neden açmıyorsun güzelim ? İyimisin? Bi şeyin varmı? Dünden beri ulaşamıyorum!?"

O an sesi içimi ısıttı. Beni Sinem'den başkası merak etmezdi. Hele 127 arama ve 89 mesaj asla atmazdı.

"İyiyim." Aramızda bir sessizlik oldu. Sonra bir kapı kapanma sesi geldi.

"Komutanım tim sizi bekliyor." Titrek bir nefes aldım. Göreve mi gidiyordu şimdi?

"Eylül ben göreve gidiyorum gelince tekrar konuşruz. Kendine dikkat et. Aramaya çalışıcam."

"Tamam dikkat et sende. Ayağınıza taş değmesin. Allaha emanet."

Ağzının içinden bir şeyler mırıldandı ve sonra 'arama sonlandırıldı'

İçimde bir boşluk oldu o an. Yine gidiyordu. 5 dakika önce o benim için endişelenirken şimdi ben onun için endişeleniyordum.

Düşüne düşüne markete ulaşmıştım. İçeri girip bir kaç atıştırmalık ve kahve alıp kasaya ilerledim. Parasını ödeyip eve doğru adımlamaya başladım.

Allahım nolur ona bir şey olmasın. Sağ salim dönsünler istiyordum.

Eve geldiğimde Sinem'le beraber kahvaltımızı yapmış ve hastaneye gelmiştik. Odama girip önlüğümü giyidim. Randevulu hastalaeımı tek tek kabul edip içimdeki endişeyi dindirmeye çalıştım. O da sadece çalıştım.

"İyimiyim doktor kızım?"

"İyisin iyisin Fatoş'um. Biraz soğuk algınlığı. Ilaç yazıyorum aksatmadan kullan olurmu?"      "Olur kızım, olur"