Çocukluğum

Bölüm 12: Anne

İyi okumalar.
Şarkı ismi: Apolas Lermi- Mektup

"Ne zaman mutlu olmaya kalksam
Otur diyor yalnızlığım otur..."

🔥

Sarılmamızı Ayaz'ın telefonu bozdu. Ayaz telefonu kulağına götürüp konuşmaya başladı.

"Aris umarım acil bir şey var da aramışsın yoksa"

"Ne! Hemen aramaya başlayın."

"Ayaz noldu?"

"Emin kaçmış seni hemen evine götürüyorum Derya'yla hazırlaşıp bana geçicez!"

"Ne diyorsun ya neden geliyoruz biz kendi evimizde kalırız?"

"Olmaz Dilay son yaptıklarımdan sonra sana kötü şeyler yapa bilir?"

"Naptın ki?"

Ayaz sırıtmaya başladı. Ona ters ters baktığımı görüp:

"Dilay bir kere de beni dinle ya bir kerede beni ikiletme lütfen senin iyiliğin için diyorum."

Arabayı çalıştırıp yola koyulduk.

"Oldu Ayaz bey başka emriniz var mı?"

"Yok."

Gözlerimi devirip büyük bir sabır çektim.

"Gözlerini devirme!"

Bu dediğine hiç bir cevap vermedim.

"Hazırlanmanız uzun sürer mi?"

"Hayır bavullarımızı alıp geliriz zaten yerleştirmeye fırsat olmamışdı."

"Tamam."

Sonunda eve varmıştık. Anahtarımı çıkarıp arabadan indim.

Kapının önünde bir mektub buldum. Üstünde 'Dilaya' yazıyordu.

Çok takmayıp çantama attım. Kapıyı açıp içeriye girdim.

"Derya hazırlaş gidiyoruz."

"Nereye?"

"Ayaza."

"Neden?"

"Çok soru sorma her şeyi anlatıcam hazırlaş gidelim. Ayaz bizi bekliyor."

"Sevgilisine de kıymazmış."

"Derya!"

Derya hanım da hazırlandıktan sonra bavulları alıp dışarıya çıktık.

"Merhaba eniş-" karnına kolumla vurmamla sustu.

Ayaz gülerek "Merhaba" dedi

Ayaz elimizdeki bavulları alıp bagaja doğru giderken Derya'nın kolunu cimciklemeyi de unutmadım.

"Ya kızım napıyorsun acıdı!"