Çocukluğum

Bölüm 7: Veda

İyi okumalar.
Şarkı ismi: Sena Şener- Porselen kalbim

"Keşke ismim gibi hayatımda parlak olsaydı ."

🍷♥️
"

Beni o gün babam dövdükten sonra dışarı çıkmama izin vermediler. Buralardan bu gün taşınacakdık. Ama ben gitmek istemiyorum Ayazı yalnız bırakmak istemiyorum. İlk ve tek arkaşamı kayb etmek istemiyordum. Ailem hazırlıkları yaparken ben de vedalaşmak için Ayazın evine gittim onu dışarıya çağırdım.

"Dilay" yanıma yaklaşıp bana sarıldı.

"Nasılsın?"

"İyi sen?"

"İyi."

"Ben sana bir şey söylemeye geldim." dedim başımı aşağı eyerek.

"Söyle Dilay noldu?"

"Biz gidiyoruz Ayaz taşınıyoruz."

"Olsun görüşürüz yine yakınlarda mı olucaksınız?"

"Bilmiyorum galiba şehir dışına gidiyoruz."

"Bir daha seni görmeyecem demek ha " diyip sarıldı bana .

"Kendine iyi bak ben artık gideyim" diyip yanağını öpdüm.

Arkamı dönüp yürümeye başladım.

"Dilay?"

"Efendim."

"Evlenicem seninle bekle beni" dedi büyük bir gülümsemeyle uzaklaştım oradan.

Hayat nasılda garip deyil mi? Bu gün olan yarın olmuyor. Ben senin hep yanındayım diyenler gidiyor. İnsanı en çok sevdiği üzüyor kırıyor.

Hayatın darbesini aldıktan sonra keşke küçük kalsaydım der bazı insanlar. Ben onu da diyemiyorum. Çünki çocukluğumda da mutlu değildim.

Bu güne kadar hayatın bir çok darbesini aldım. Almaya da devam ediyorum.

Hep ailem tarafından hor görüldüm. Düşünüyorum da bazen aç bile kalıyordum. Dışarıya çıktım diye odamda kapalı bile kaldım. Aç susuz iki gün odamda tıkılı kalıyordum.

O yüzden hep karanlıkta kalmaktan korkuyorum. Kapalı yerde kalmaktan ve şimşek çakmasından da korkuyorum.

Bu da biricik ailemin bana hediyesi.

Ayazla konuşmamızın üzerinden tamı tamına bir ay geçmişti. Ayaz bana numarasını vermişdi. Emin onun düşmanıymış. O yüzden Emin'le bağlı her hangi konuda yanımda olacakmış.

Bende numarasını telefonuma yazdım. Her ihtimal Deryaya da verdim.

Bir aydır otelde kalıyorduk. Zaten o günden sonra Emini görmedim. İnşallah bir daha karşılaşmam.

Deryayla bu gün ilk maaşımızı aldık. Biraz mağaza da oyalanıp bir iki kıyafet aldık. Şimdi de emlakçıya gidiyoruz. Artık bir eve çıkmamız lazımdı.

"Dilay bak evimiz böyle olsun. Her odasında deniz manzarası olsun. Güneşli odalar olsun. Uyanınca pencereyi açıyorsun karşında deniz ve kokusu. Offf be böyle ev seçelim."

"Başka?"

"Akşamları da tüm şehrin ışıkları görünsün."

"Başka?"