Çocukluğum

Bölüm 16: Annesizlik

SELAMÜN ALEYKÜM AŞKLARIM NASILSINIZ?

Aylar yıllar asırlar sonra ben geldim.

Şarkı ismi: Dedublüman - Belki

İyi okumalar dilerim.

～❥～

"Ayaz bizi kurtaracak anne merak etme."

"Ayaz kim kızım?" dedi annem gülümseyerek. Ona baştan beri tüm hikayemizi anlattım. Çocukluğumuzu, yeniden karşılaşmamızı her şeyi. O da gülümseyerek beni dinledi.

Şu zamana kadar hiç bir zaman annem dediğim kişi benimle böyle ilgilenmemişti. Hiç bir zaman anne kız oturup dertleşmemişdik. Ne de beraber alışverişe çıkmıştık. Hep teyzem çocuklarının kıyafetlerini giyerek büyümüştüm.

Dışarıdan adımın seslenmesiyle hızla ayağa kalkıp pencereye koştum....

Ayazımın aşkımın anlatımıyla

Arisle beraber yola çıkmıştık. Babası olacak o şerefsizi bir elime geçireyim.

"Aris biraz hızlı olsana."

Sonunda varmıştık. Arabadan inip Dilayı sesledim.

"Dilay!"

"Dilay!"

Pencerede meleğimi gördüm bana bakarak gülümsedi. Kapı açıldı ve babası olacak o şerefsiz geldi.

"Kim oluyorsun da evimin önüne gelmiş bağırıyorsun?! Ne istiyorsun?"

Onu itip içeriye doğru gittim. Yukarıya doğru çıkmamla Dilayı gördüm yanında da annesi. Hemen yanıma koşub bana sarıldı. Kokusunu içime çektim.

"Dilay iyi misin canım?"

"İyiyim."

"Hadi Dilay gidiyoruz" kolundan tutdum benle gelmesi için. Ama o öylece durdu.

"Annem?" dedi

"Sevgilini alıp gide bilirsin ama karımı götüremezsin." Babasının konuşmasıyla Dilay annesinin yanına gitdi. Annesine sarıldı. İkiside ağlıyordu.

Dilay bana dönüp "Ayaz lütfen annemde bizle gelsin." dedi

Ben konuşmadan annesi elini Dilayın yüzüne koyup konuşmaya başladı.

"Sen git Dilay benim yerim burası."

"Ama anne?"

"Git kızım" dedi. Bir daha sarıldı. Dilayın kulağına bir şey söyledi, ne söylediyse Dilay gözlerini silip annesini öpüb yanıma geldi. Sıcak ellerini ellerimle birleştirdi. Son kez annesine baktı. Ve beraber çıkışa doğru gittik.

Aris arabada oturmuş bizi bekliyordu. Dilayı arka koltuğa bindirip kendimde ön koltuğa oturdum.

"İyi misin Dilay?" dedi Aris

"İyiyim Aris merak etme."

～❥～

Hava kararmaya başlamıştı. Trafik yüzünden eve çok geç varacaktık. Dilay arkada uyuyordu. Aniden bana seslenmesiyle Dilaya doğru döndüm Arisde o sırada telefonla konuşuyordu.

"Biraz dursakmı midem bulanıyorda"

"Tamam canım."

Aris kenarda bir yerde durdu.

"Ayaz benim gitmem gerek."

"Tamam."

Aris gittikten sonra Dilay arabadan inip arabanın üzerinde oturdu. Bende inip gidip yanında oturdum. Kafasına omzuma koydu. Ellerimi saçlarına koyup nazikçe saçlarını okşadım.

"Ayaz biliyor musun ilk kez bu gün anne sıcaklığını hissettim. Bana hep kötü davranırdı annem sandığım kişi, ben de zann ederdim ki anneler böyle gösterir sevgilerini. Ama öyle sevilmiyormuş. Diger çocukların anneleriyle babalarıyla olan ilişkilerini çok kıskanırdım biliyor musun? Yıllar sonra anneme kavuştum, yıllar önceki gibi bizi ayıran babam şimdi yeni kavuşmuşken yine ayırıyor bizi."

"Sevgilim yaşadığın zorlukları biliyorum. Seni anlıyorum. Ama bu ayrılık sizin kavuşmanız için. Sana söz veriyorum anneni kurtarıcam. Bana güveniyorsun dimi?"

"Evet." diyip bana sarıldı.

～⁠❥～

Evet bu bölümüde böyle bıraktım. Okuyup yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın.

Sizce Dilay ve annesi kavuşacak mı?

Bu arada artık kitabı final yapmak istiyorum, belki biraz daha uzatırım ama emin değilim.

Sizce kaçıncı bölümde bitsin kitab?

Ve nasıl bir final isterdiniz?

Fikirlerinizi belirtmeyi unutmayın

Benden bu kadar diğer bölümlerde görüşmek üzere. Sizleri seviyorum ♥️

Tik tok ve Instagram hesabı: yazarinkalemi1

Takip ederseniz sevinirim 🥰