Part 22

15.1K 1.6K 206
                                    

Unicode

"ဘော့စ် .. ဘော့စ် .. ခြံရှေ့မှာ ရဲတွေ"

မနက်စာစားနေတုန်း ချန်းယော့ရဲ့ အပြေးအလွှားစကား။

ချန်းယော့တို့ ယောန်ဂျွန်းတို့အပါအဝင် အိမ်ရှိလူတော်တော်များများဟာ ရဲတွေကို တွေ့လို့ မျက်နှာပျက်နေသော်လည်း ဂျောင်ဂုက ခပ်အေးအေးပင်။

ခြံအပေါက်သို့ လက်နောက်ပစ်ကာ လျှောက်သွားလိုက်ပြီး တံခါးဖွင့်လိုက်သည်။

"ဘာကိစ္စရှိသလဲ ဆရာတို့"

"ကျွန်တော်တို့ မစ္စတာဂျေကို မေးမြန်းစရာရှိလို့ .. စခန်းခဏလိုက်ခဲ့ပေးပါ"

ရဲကားလေးစီးမှာ ရဲအပြည့် လက်နက်အပြည့်ဖြင့် အားလုံးကအသင့်အနေအထားလိုမျိုးဖြင့် အားလုံးဟာ ပစ်မိန့်ရထားသလို။

"ဟုတ်ပါပြီ .. ကျုပ်လ်ိုက်ခဲ့ပါ့မယ်"

ဂျောင်ဂုစကားကြောင့် အိမ်ကလူတွေအကုန် မျက်လုံးပြူးသွားသည်။

ယောန်ဂျွန်းက ပြာပြာသလဲလဲ အနားတိုးကပ်လာပြီး ခပ်တိုးတိုးအသံဖြင့်

"ဘော့စ် .. ကျွန်တော်တို့က လူပိုများတယ် ဒီကောင်တွေကို ခံပစ်မလား"

ခေါင်းကို အသာခါရမ်းပြပြီး ယောန်ဂျွန်းမျက်နှာကို စေ့စေ့ကြည့်လိုက်သည်။

"ယောန်ဂျွန်းရေ .. ငါ့ကို အပေါ်ဝတ်လေး ယူပေးစမ်းပါဦး .. ဒီနေ့ရာသီဥတုက နည်းနည်းအေးချင်သလိုပဲ"

ယောန်ဂျွန်းက နားမလည်စွာပြန်ကြည့်လျှင် အိမ်အပေါ်ထပ်ကို မျက်စပစ်ပြလိုက်မှ နားလည်သွားသည်။

"ဟုတ်ကဲ့ ဘော့စ်"

ယောန်ဂျွန်းက အင်္ကျီအပြေးအလွှားသွားယူပြီး လက်ထဲထည့်ပေးသည်။

"စိတ်ချမယ်နော် ယောန်ဂျွန်း"

ယောန်ဂျွန်းရဲ့ပုခုံးကို ဖျစ်ညှစ်ဆုတ်ကိုင်ရင်း ပြောလိုက်ပြီးနောက် ဒေါက်တာ့အခန်းဆီသို့ တချက် တဝကြီး မော့ကြည့်ပြီးလျှင်

"ကဲ .. သွားလို့ရပါပြီ"

ရဲကားထဲ ငုံ့ဝင်သွားတဲ့ ဂျောင်ဂုကိုကြည့်ပြီး ယောန်ဂျွန်းတို့ အားလုံးစိုးရိမ်ပူပန်နေကြသည်။

MR's DOCTORWhere stories live. Discover now