Part 23

15.9K 1.6K 139
                                    

Unicode

တစ်လုံးတည်းသောကုတင်ပေါ်သို့ တက်လာပြီး နီးနီးကပ်ကပ် ဝင်လှဲတဲ့ ဒီလူကြောင့် ထယ်ယောင်း အမြန်ကမန်းကတမ်း ထထိုင်လိုက်ရင်း

"ရား .. တခြားအခန်းမှာ သွားအိပ်လို့"

"မအိပ်ဘူးပါဘူးဆို"

သူက ချက်ချင်းကို ပြန်ငြင်းလျက် ကုတင်ပေါ်လှဲလိုက်သည်။ ပြီးလျှင် စောင်ကိုလည်း ဇ်ိုးဇိုးဇတ်ဇတ် ဆွဲယူခြုံသည်။

ထယ်ယောင်းမှာ သူ့အပြုအမူကြောင့် ဘာပြောလို့ပြောရမှန်းမသိပဲ ထိုအတိုင်း ထိုင်ရမလို အိပ်ရမလို အနေအထားကြီးဖြင့် သူ့အား ပြူးပြီး ကြည့်နေမိတော့ သူက ဘေးတစောင်းငဲ့ကြည့်လာကာဖြင့်

"စိတ်ချလက်ချ အိပ်မှာသာ အိပ်စမ်းပါ ဒေါက်တာရယ် .. ခင်ဗျားကို ကျုပ် လက်ဖျားနဲ့တောင် မတို့ဘူး ဟုတ်ပြီလား"

သူ့ကို ယုံကြည်စေလိုသော မျက်လုံးများဖြင့် ထယ်ယောင်းကို ကြည့်ကာ အတည်အတံ့ပြောနေတဲ့ သူ့စကားကို ထယ်ယောင်း ဘယ်လိုတုံ့ပြန်ရမလဲ မသိ။

အတန်ကြာ သူရော ကိုယ်ရော တိတ်ဆိတ်နေပြီးမှ သူ့ဆီက သက်ပြင်းချသံ ခပ်သဲ့သဲ့နဲ့အတူ ခပ်တိုးတိုးထွက်လာတာက

"အင်း .. ဒေါက်တာ့ကြည့်ရတာ ကျုပ်ကို မယုံတဲ့ပုံပဲ .. ကျုပ် အောက်ဆင်းအိပ်လိုက်ပါ့မယ်"

သူ ခေါင်းအုံးတစ်လုံးကို ဆွဲယူပြီး အောက်ဆင်းဖို့ ဟန်ပြင်နေသည့်တိုင် ထယ်ယောင်းနှုတ်ခမ်းက အာစေးမိနေသလို ဘာဆိုဘာမှ မထွက်လာသေးပါ။

သူကတော့ အောက်ရောက်လို့ ခေါင်းအုံးကို ကြမ်းပေါ်ပစ်ချပြီး လှဲတောင်လှဲနေပြီ။

တန်ဖိုးကြီးအိပ်ယာနဲ့ အိပ်တတ်တဲ့ သူ့လိုလူက ကြမ်းပြင်မှာ အိပ်တာမြင်တော့ တမျိုးကြီး။

ပြီးတော့ အပြင်မှာကလည်း အတော်အေးတဲ့ရာသီဥတုဆိုတော့ အခန်းတွင်း Heater ဖွင့်ထားပေမယ့် အပြင်က အအေးဒဏ်ကို လုံးလုံးလျားလျား မပျောက်သွားသေး။

သူ့ကို ကြမ်းပြင်မှာ မအိပ်စေချင်ပေမယ့် ကိုယ်ကလည်း သူနဲ့အတူ မအိပ်ချင်တာမို့

MR's DOCTORWhere stories live. Discover now