URVE

13. Sakar

Satır arası yorumlarınızı bekliyorum.

Koşarak ve elleri titreyerek Murat geldi yanımıza.
Talha, "Ne oldu oğlum bu ne hal?" dedi.

"Şey Talha..." hepimizin önünde konuşamadı bir şey olduğu belliydi ayağa kalktım.

"Anne yani Hifa'nın annesine...Hatice teyzeye araba çarptı." deyiverdi bir solukta.

Duyduklarımı idrak etmeye çalışıyordum beynim uğulduyordu, gördüğüm herşey bulanıklaşmaya başladı, uyanmayı bekledim belki kabustur diye bir çıkış yolu aradım yerin binlerce metre altında soluksuz kalmışım gibi yer ayağımın altından kayarken kendimi Talha'nın kollarında buldum. Bir kaç bağırış gerisi karanlık...

...

Kulaklarıma dolan kur'an sesi ile uyandım. Gözlerimi kırpıştırıp, araladım, Talha kuran okuyordu.
Ayet sonuna gelmiş olacak ki bana döndü. "İyi misin?" dedi.
Aklıma gelenlerle hızlıca doğruldum,
gözlerim doldu, Talha'nın kolunu tutup sarsmaya başladım "Talha, Talha annem nerede?"

"Hifa'm Hatice anneyi ameliyata aldılar, iyi olacak inşallah."

Hıçkırıklarımı tutamadım, ağlamaya başladım hıçkıra hıçkıra kendimi tutamıyordum.
Talha yatağa oturup kollarının arasına aldı sıkıca sardı bedenimi, başımı göğsüne gömdüm, gözyaşlarım tişörtünü ıslatmıştı.

"Şşşt tamam geçecek.."

"Hükümranlık elinde olan Allah, yücedir. O, her şeye hakkıyla gücü yetendir.

O, hanginizin daha güzel amel yapacağını sınamak için ölümü ve hayatı yaratandır. O, mutlak güç sahibidir, çok bağışlayandır.

Dünya hayatı oyun ve eğlenceden ibarettir."

Söylediği hakikatler beni kendime getirmişti,yüzümü ona çevirip
"Gidebilir miyiz oraya?" dedim.

Kalktık yaşlarımı sildim,
"Babam peki açtı mı gözlerini Talha ona ne diyeceğiz?" yeniden ağlama moduna bürünmüştüm ki işaret parmağını dudaklarıma koyarak beni susturdu.
"Şşşt kötü düşünmek yok en son normal odaya alınmış uyutuluyordu. Babamıza bir şey demeyeceğiz şimdilik." derken yüzümü avuçlamış, parmağıyla yaşlarımı siliyordu.
Onaylarcasına kafamı salladım.

Betül , Zeynep ve Murat da yanlarındaydı annemi bekliyorlardı.
Kayınvalidem ve kayınpederim babamın olduğu taraftalarmış, onlarda harap olmuştu.

Herkesin bakışları bana dönmüştü.
"İyi misin Hifa?"
Başımı salladım ne kadar iyi olabilirsem öyleydim.

Sanki beni bekliyor gibi odadan doktor çıktı.
"Yakınları siz misiniz?"

"Evet."

"Kanamayı durduramadık, kalbi durdu çalıştıramadık maalesef. Başınız sağolsun."

Bu kadar kolay mıydı? Ömür dediğin neydi ki? 5 10 30 40..
Annesiz kalmak, bir daha sarılamamak, ya bu kadar ani olması? Babam yaşasın derken nerden bilebilirdik annemin bizi daha erken bırakıp gidebileceğini, insan yakınını kaybedince anlıyor büyüdüğünü...
Canlı ve cansızı birnirinden ayıran o ruh meğer ne çok şey. Sevdiklerimizle uyandığımız yepyeni bir gün meğer ne büyük nimet. Sevdiğine sevdiğini söylemek nasıl da güzel bir hediye. Bu kısacık hayatta birbirini kırmak niye değer mi? değmez asla.!
Asıl yurt ahiret işte herkes dünya da ne yapıp ettiyse oraya bunu götürecek belki de birinin gidişi başkalarının dirilişine sebep olacaktı.. Hayatı ve ölümü sorgulama herkes merak eder nereden geldim? Nereye gidiyorum ne yapıyorum? Bunlara cevap vermeden yaşamak yaşamak mı? Bu gidiş benim bazı şeyleri daha iyi anlamamı sağlayacaktı. Hayatı...
Belki mücadelem yeni başlıyordu.