Secret Love Affair✓

Chapter 11

Dhana's POV

"Hi, hija! What are you doing here?" tanong ni tita nang makipagbeso ako sa kanya.

"Sekretarya siya ng bago kong client, mom," si Jerome na ang sumagot. "Pinadala siya ng boss niya dito para icheck 'yung under construction na building dito sa tabi lang ng kompanya ko."

"Oh, I see. Anyway, it's good to see you, Dhana!" Nakangiti niyang sabi.

"It's good to see you too, tita. Kamusta po?" tanong ko habang iniiwasang mapatingin kay Jerome.

"I'm fine, hija. You know, may sasabihin ako sayo. Jerome, anak, hihiramin ko muna ang pinsan mo ha," paalam nito sa kanya.

Pilit naman siyang tumango samantalang ako ay agad hinila ni tita palabas ng opisina ni Jerome.

Mahigit isang oras na siguro ang lumipas at palakad-lakad lang kami ni tita paikot ng kompanya habang nagk-kwento siya tungkol sa mga bagay-bagay samantalang ako naman ay tahimik lang at hindi masyadong makafocus sa sinasabi niya.

Aaminin kong medyo nabitin ako kanina pero natakot din ako kasi muntik na kaming mahuli. Kung hindi lang nakalock ang pinto ng opisina ni Jerome, malamang ay nakarating na sa mga magulang ko ang kababalaghang ginagawa namin.

Nang matapos si tita sa kwento niya ay muli kaming bumalik sa opisina ni Jerome at naabutan ko siyang nakabusangot habang may inaayos sa kanyang computer.

Mukhang hindi lang ako ang nabitin ah...

"Jerome, ang aga-aga ang sama ng mukha mo," suway ni tita sa kanya.

"Mom, what are you doing here?" tanong nito at tinigil saglit ang kanyang ginagawa.

"Masama ba kung bisitahin ko ang panganay ko?" pilosopong tanong ni tita. "Ito talagang pinsan mo, Dhana. Napakasungit," komento ni tita habang nailing.

Palihim naman akong natawa habang si Jerome ay sinamaan agad ako ng tingin kaya mabilis akong nagseryoso.

"Oh siya, may kailangan pa akong puntahan. Maiwan ko muna kayo ha. Dhana, ikaw muna ang bahala sa masungit mong pinsan," bilin nito at tumango naman ako.

Nang makalabas na siya ng opisina ay sinara ko na ang pinto tsaka ito nilock at nang lumingon ako ay saktong nasa harapan ko na siya.

"U-uhm, yes?" I stuttered.

"We're not done yet," agad namang nanlaki ang mga mata ko at magsasalita pa sana nang bigla niyang takpan ang bibig ko. "Learn to keep quiet too, baka mahuli tayo," he whispered in my ear.

"Tarantado ka ba? You started it!" mariin kong bulong na ikinatawa niya naman.

"But you liked it," he bit his lower lip.

"Jerome, mali 'to---"

"Can you stop saying that we're cousins for just five minutes?" iritado niyang tanong. "Naiinis na ako sa tuwing binabanggit mo 'yan. Hindi mo ba narinig ang sinabi ko kanina? Wala akong pake kung magpinsan tayo. I want you, Dhana. I don't care if the whole world will hate us."

He stood there quietly while looking at each other while I try to absorb every word he said.

Ilang dangkal na lang ang layo ng mukha niya sa mukha ko at ramdam na ramdam ko ang mainit niyang hininga.

"You know what? Just fvck whatever they will say," giit ko at mabilis siyang hinalikan sa labi.

I felt him grin as he kissed me back while his hands are traveling around my body.

Naglakad kami patungo sa sofa at kaagad niya akong tinulak dahilan para mapahiga ako dun habang siya naman ay nakapatong na sa akin.

He again unbuttoned my shirt revealing my body and continued kissing me down to my chest.

I let out a little moan but he stopped me by kissing me on the lips.

"Be quiet, baby," he whispered and I nodded.

He grinned before kissing me again but after a few minutes, we heard a knock on the door again.

"Damn it! What now?!" he groaned and stood up.

Hinila niya ako patayo at saktong nagtama ang aming mga labi.

"We'll just continue this later. Makakapatay na ako ng tao kapag nabitin pa ako," bulong niya habang inaayos ang damit ko.

Bahagya naman akong natawa at inayos din ang nagulo niyang damit pati na ang kanyang buhok bago ko inayos ang buhok ko.

Lumabas na kaming dalawa papunta dun sa under construction site at muling ginawa ang mga trabaho namin at wala akong ibang ginawa kundi sumunod ng sumunod sa kanya.

Wala eh, gusto niyang nakabuntot daw ako sa kanya at baka mawala daw ako.

Ano ako bata?

...

"So, are we a couple?" I asked while we're both snuggling in my bed.

Nothing happened! Swear!

"I don't want to speed things up, darling," bulong niya habang sinusuklay ang buhok ko gamit ang kanyang daliri.

"What?" naguguluhan kong tanong at bahagyang bumangon para makaharap siya. "Muntik nang may mangyari sa atin tapos sasabihin mo 'yan? Are you being serious right now?" inis kong tanong.

Bahagya naman siyang natawa at pinisil ang ilong ko.

"Idiot. What I meant is, I want to court you first before we became a couple. Gets?" tanong niya.

"Oh," my soul left for a second.

Well, that was embarassing.

"Paano 'yung mga magulang ko? Sila tita?" natatakot kong tanong.

He sighed and pulled me closer to him.

"I honestly don't know. We may have to keep it a secret first. But I promise you, I'll fight for us. We can flew in a different country where cousins can get married," he suggested and I laughed.

"Wala pa ngang tayo pero kasal na agad ang nasa isip mo."

"I'm just preparing, love."

I can't believe I'm commiting this crime!

It's not quite a crime though but what we're doing is still wrong!

"What are you thinking?" tanong niya nang matahimik ako bigla.

Tuluyan na akong umalis mula sa pagkakayakap niya at umupo sa pwesto ko. Siya naman ay napaupo na rin habang nakatingin pa rin sa akin.

"Natatakot ako," panimula ko.

"Saan?"

"Sa pwedeng maging reaksyon ng mga magulang ni sa oras na malaman nila ang tungkol sa'tin. What we're doing is wrong," I looked at him but he just caressed my cheek.

"What's our relation to each other is wrong but loving each other will never be wrong. You can never be wrong when it comes to love," paliwanag nito habang nakatitig sa aking mga mata.

"But---"

"Shhh," he hushed. "Not another word will come out from this beautiful lips," he said while wiping my lips with his thumb.

Nginitian ko na lang siya at niyakap.

Hopefully, things will get better between us and our families.

Sana...

To be continued