halfway home

bir

Hastane sessizdi ve Louis'nin içindeki boşluk sanki daha da büyüyordu. Aslında boşlukla başa çıkabiliyordu Louis. Aksini asla itiraf etmezdi. Aynı zamanda hem ev hem de en yakın arkadaşı Niall, onu yerde bayılmış bulana kadar. Niall korkuyla onu uyandırmaya çalışmıştı ama omega tüm uğraşlarına rağmen uyanmayınca panik atak içinde onu hastaneye getirmişti. Arabayı nasıl sürdüğünü bile bilmiyordu. Hayatında ilk defa böyle bir şey yaşıyordu ve korku içindeydi. Acilde ona klasik soruları sordular. Serum verdiler. Louis bir saat sonra kendine gelmişti. O da kendini hastanede bulunca korkmuştu.

"Eve geldiğimde bayılmıştın Lou. Uyanmayınca ben de seni hastaneye getirdin."

Louis cevap vermedi sadece başını salladı. Niall onun elini tutarak yanında durmaya devam etti. Acil kalabalık ve gürültülüydü. Sonunda alfa doktor yanlarına geldi. Yanında da omega bir hemşire vardı. Louis'nin tansiyonunu ve ateşini ölçtüler.

"Bay Tomlinson, uyanmışsınız. Bu güzel bir haber. Arkadaşınız yanınızdayken soru sormamızda sakıncası var mı yoksa gitmesini ister misiniz?"

"Arkadaşım kalabilir."

"Kaç gibi bilincinizi kaybettiğinizi biliyor musunuz? En son ne hatırlıyorsunuz?"

"Kendimi kötü hissettiğim için izin alıp işten erken çıktım. Saat dört gibi eve varmıştım. Kıyafetlerimi değiştirmediğim için sanırım dört civarı olmalı."

"Şu an saat sekiz. Yani en az üç buçuk saattir bilinçsiz haldesiniz."

Doktor düşünür halde son değerlere baktı. "Bir alfanız var mı Tomlinson? Mühürlü değilsiniz."

"Yok."

"Hamilelik şüphesi?"

Louis gülmek istedi. "Hayır."

"Alfanız olmamasına rağmen görünüşe göre vücudunuz şu an eksiklik yaşıyor ve bu yüzden yorgunluk çekiyorsunuz. Başka strese sebep olan olaylar da olduysa bayılmanız çok normal. Sizi bu gece burada tutacağız çünkü tehlikeli bir durum yaşadınız. Geceyi burada geçirseniz kan değerlerinizdeki eksiklere uygun öğün ve ilaç verilecek. Bayılmanız da omega vücudunuzdan size büyük bir uyarı. Sabah tekrar görüşürüz. Hemşire arkadaşlar size özel odanızı söyleyecektir."

"Peki bunun tedavisi nedir?"

"Verebileceğim ilaçlar var fakat hiçbiri tam çözüm değil ancak geçici olabilir. Bunu çözecek şey maalesef ki yakınınızda alfa olması. Bu yüzden alfanız var mı diye sordum. Eğer yakın zamanda ayrıldıysanız böyle bir şey yaşamanız normal."

Niall, Louis'nin elini daha da sıkı tuttu.

"Peki doktor bey teşekkürler."

"Geçmiş olsun Bay Tomlinson."

İşte böylece Louis hastanenin acilinden özel bir odasına geçti. Niall hala yanındaydı. İkisinin de ağzını bıçak açmıyordu. Sessizlik örtü gibi çekilmişti. İkinci bir serum takılmıştı, onun tıp tıp sesi geliyordu. Niall arada oflayarak dolanıyordu.

"Onu aramalısın."

"Niall eğer tüm gece beni bu şekilde daha çok yoracaksan eve git. Bir şey olursa da araşırız. Tamam mı? Beni getirdiğin için teşekkür ederim ama gerçekten şu an bir nutuk dinlemek istemiyorum."

"Elbette seni bırakmayacağım Louis. Üstelik hiçbir şeyini almadım. Kendi telefonunum ve cüzdanım var sadece."

"Harikasın İrlandalı." Louis yorgun şekilde nefesini verdi.

"Biliyorum." diye güldü Niall. "Evden sana eşya getirebilirim istersen?"

"Hayır o kadar yolu bunun için gidip gelme. Tüm gece yanımda durmak zorunda değilsin. Eve git ve güzelce dinlen. Sabah beni taburcu edecekleri zaman gelirsin."