APHRODITE

"PART 25"

جونگکوک با بهت به رفتن یونا نگاه کرد و ضرب بسته شدن در کمی اونو به خودش اورد.
نمیدونست چی باعث شده که اون حرکتی نکنه اما هر چی بود حتی قدرت فکر کردن هم ازش گرفته بود.

اون چرا این رفتارو از خودش نشون داد؟ همین چند دقیقه پیش داشت جواب بوسشو میداد و الان بهش میگفت اشتباه؟ اون چیکار‌ کرده بود که یونا اینجوری جوابشو داد؟

سرشو از سمت در به جای خالی یونا برگردوند و چند لحظه ای بهش خیره شد. اون از احساس خودش مطمئن بود...از یونا رو چطور؟ رفتارای ضد و نقیضش نمیزاشت درست به نتیجه برسه.

همون لحظه موبایلش زنگ خورد. بی رمق دستشو سمت کتش برد و موبایلو درآورد و با دیدن اسم جیمین متوجه شد که خیلی وقته منتظرشون گذاشته.

تماسو وصل کرد اما حتی قدرت جواب دادن هم نداشت.

~جونگکوک چیشد؟تو خیلی وقته اونجایی. باید بیایم دنبالت؟

با نگرفتن جوابی از جونگکوک با صدایی که نگرانی درش مشهود بود پرسید.

~حالت خوبه؟

حالش خوب بود؟قطعا نه... چطور میتونست با این وضعیت حالش خوب باشه. از لحاظ جسمی کاملا سالم بود اما روحش بدجور صدمه دیده.

-خوب نیستم جیمین...

جیمین با شنیدن صداش کمی امیدوار شد اما لحنش که غم ازش میبارید خوب نبودن حالشو تایید میکرد. نگران تر از قبل تند تند شروع به صحبت کرد

~جاییت زخمی شده؟تیر که نخوردی؟بگو کجایی همین الان افرادو میفرستم بیان.

-نیازی نیست.خودم میام پایین

جیمین تعجب کرد اما فهمید که نه گیر افتاده نه جاییش زخمیه.
فقط یه چیز عجیب بود. اگه یونا اونجا بوده پس چرا جونگکوک هیچی نمیگه و هیچ صدایی از پشت تلفن نمیاد و اگرم نبوده چرا اینهمه وقت اونجا مونده؟

سوالاتشو نگه داشت تا بعد دیدن رئیسش ازش بازخواست کنه اما وقتی صورت بی احساس و بی حوصله ی جونگکوک رو دید که از در ورودی ساختمون بیرون میومد تصمیم گرفت حرفاشو برای فرصت مناسب تری نگه داره.

در سمت راننده رو باز کرد و بی هیچ حرفی داخل ماشین نشست. چند لحظه به رو به رو زل زد و بعد رو به جیمین گفت

-به بقیه بگو برگردن... بیخودی اونارو آوردیم.

~منظورت از بیخودی چیه؟چه اتفاقی اونجا افتاد

کلافه سمت جیمین برگشت و گفت

-مثل اینکه گروگان گیری ای نبوده...

گفت و ماشین رو روشن کرد و به سمت مقصدی که خودشم نمیدونست کجا میتونه باشه رانندگی کرد.

جیمین تصمیم گرفت حرف دیگه ای نزنه و همونطوری که رییسش گفته افرادشونو مرخص کنه.

..........