Vampir Okulu

VO 6

-Tex,Tex...hadi kalk artık..,dedim Tex'i hafifçe dürterek.Hemşire gittikten sonra yine uyumuştum ve saat sekiz gibi yine uyandım.Bir dergi alıp okudum .Beni yarım saat kadar oyaladı ama şimdi de dergi bitti.Ben de Tex'i kaldırmak için uğraştım.Gözlerini hafifçe araladı ve beni görünce gülümsedi.

-Günaydın,vampir kız dedi .Benim  yanımda bir insan olsaydı asla dediğini anlamazdı çünkü hem esneyip hem konuşmuştu.Dolayısıyla kelimeler çok değişik çıkmıştı.Ben de bu durumuna gülümsedim.

-Sana da günaydın ,dedim ve heyecanla ekledim"Bugün taburcu olucam!" .Sonunda gözlerini tam olarak açtı ve yerinde doğruldu.

-Ah..şey.Evet,dedi.Sesi heyecanlıydı ama yüzündeki ifade de hüzün vardı.

-Tex,ne oldu?Yoksa çıkmamı istemiyor musun?,dedim endişeyle.Böyle düşünmediğini biliyordum ama yine de sordum.Yüzünü bana çevirdi.

-Hayır,o yüzden değil,diye mırıldandı.Bir şey sakladığı kesindi ama ben hâlâ anlamamıştım.

-Ee..?

Bir anda bana sarıldı ve yüzünü saçlarıma gömdü.Ben de ellerimi boynuna doladım.

-Eğer hastahaneden çıkarsan,seni direkt okula götürecekler.Ve ..ben sensiz ne yaparım?,dedi.Sesi hayatımda hiç duymadığım kadar hüzünlüydü.Benden ayrılınca elimle kafasını çevirip yüzüme bakmasını sağladım.

-Ben senden asla vazgeçmeyeceğim .Sen de vazgeçme olur mu?

-Ben senden asla vazgeçemem Katie.dedi ve eliyle yüzümü kavradı.O yumuşacık dudaklarını benim dudaklarıma değdirdi ve çekti.

-Biliyorum.Ama benim için haftada bir uğrarsın değil mi?Sakın vampirlerden korkarım diye gelmemezlik yapma..,dedim kıkırdayarak.Elini yüzümden çekmeden önce alnıma bir öpücük kondurdu.Sonunda güldü.

-Sen istersen,gündelik de uğrayabilirim.Belki de vampirler beni de vampir yapar ve seninle sonsuza kadar yaşarız.,dedi.

-Ha-ha!Çok komik,dedim ve saçlarını karıştırdım.

-Ya..!,dedi ve elimi saçlarından ayırmaya çalıştı.Normalde ayırırdı ama şimdi elim yerinden bile kımıldamıyordu.İkimiz de şaşkınlıkla birbirimize baktık.

-Vay be!!Gücün benimkinden daha fazla.Hadi bir dene de neler yapabileceğini görelim,dedi Tex gülerek.Çok güçlü olmalıydım çünkü ben çok az bir direnç gösterdiğim halde Tex,elimi kıpırdatamadı bile.

-Ne yapıcam?,dedim Tex'e.Biraz düşündükten sonra mınzırca gülümsemeye başladı.Bu demek oluyordu ki benim istemediğim bir şey olacak.

-Duvara vur!,dedi heyecanla.Ben demiştim.Sevgilimi ne kadar iyi tanıyorum değil mi?Ben donup kaldım.Bunu yapamazdım.Ya elim acırsa,beni hiç önemsemiyor muydu bu çocuk?

Kafamı sağa sola salladım.

-Hayır,Tex.Delirdin mi?,dedim gözlerimi kocaman açarak.

-Hmm..bir düşünelim.Duraksadı."Hayır.",dedi.Yenilgiye uğramış bir şekilde ayağa kalktım ve yumruğumu sıktım.Son bir kez Tex'e döndüm ve;

-Canım acırsa seninle bir daha konuşmam,dedim ve o daha beni engelleyemeden gözümü kapatıp duvara yumruğumu geçirdim.Ama bir türlü duvarı bulamadım.Nerdeydi bu duvar!Gözümü açtım ve ağzım açık kaldı.Bir;duvarı bulmuştum.İki;Duvarı bildiğiniz delmiştim ve üç; hiçbir şey hissetmemiştim.Tex yanıma gelip beni yatağa götürdü.O da çok şaşırmıştı.

-İyi misin?,dedi elimi kontrol ederek.

-Ee..eevet,dedim kekeleyerek.Elime baktığımda kızarıklık bile yoktu.