Kütüphaneden hızlı adımlarla ve küçük bir umutla çıktım.Bu kadar şeyle karşılaşacağım aklımın ucundan bile geçmezdi.Zaten bu günlerde hangi şey aklımdan geçerdi ki? Vampir olacağımı,garip yaratıklarla ve robotlarla karşılaşacağımı tahmin etmem mümkün müydü?Aslına bakarsanız şanslı olduğumu düşünüyordum.Okulda vampir delisi gruplar şimdi benim yerimde olmak için garip vampir çağırma ritüelleri yapıyorlardı.Ne kadar harika öyle değil mi? Tamam,dalga geçmem bitti.Şimdi hayata dönme vaktii..
Kapıyı kilitledim ve geldiğim yoldan okulun boş koridorları eşliğinde geri döndüm.Odanın kapısının önüne geldiğimde içeri girmeye korkup oradan uzaklaştım.Dayanamazdım.Ölü birisinin özellikle de benim öldürdüğüm birisinin bulunduğu bir yerde tek başıma bulunmak psikopatça şeyler düşünmeme neden olabilirdi.Bende topuklularım yerde tıkırdarken,kızlar binasından çıktım ve okulun bahçesine girdim.Her şey boş geliyordu.Ne yapmam gerektiğini bilmiyordum.Aslında yapılacak şeyler vardı ama sanki zaman durmuş,her şey anlamını yitirmişti.Zil çalana kadar bankta oturdum.Sonra Mia ve Lexi yanıma geldiler.Ancak o zaman kendime gelebildim çünkü neredeyse düşüncelerimdeki boşlukta kaybolucaktım.
-Ee?,dediler ikisi de meraklı bakışlarla.
Onlara yanıma oturmalarını rica ettim.Sonra da olanları anlattım.
Sözümü bitirdikten hemen sonra Lexi ;
-Ne zaman gidicez?,diye sordu.
En iyi zaman öğle araları ve geceleriydi.Öğlen herkes yemek ve yetiştiremedikleri ödevlerle uğraştıkları için koridorlar boş oluyordu.Geceleri sınav haftaları dışında boş oluyordu.Sınav haftaları geceleyen öğrenciler olduğu için pek rahat olunmazdı.
Bunu Lexi ve Mia'ya söyledim.
-O zaman zamanımız belirlendi galiba ,dedi Mia.
-Evet,öğlen hızlıca yemeklerimizi yer,kütüphaneye sızarız.Geceleri biraz zor olabilir,gardiyanlar nereye gideceğimizi sorarlar ve yalan söylersek de anlarlar.,dedi Lexi.
Mia Başıyla onaylayınca ben hala gardiyanların kim ve nerede olduklarını bilmediğimi farkettim.
-Bu gardiyanlar da neyin nesi böyle?
Lexi açıklamaya girişti.
-Gardiyanlar özel vampirlerdir.Fazlaca güçleri,enerjileri ve fiziksel yapıları vardır.Okullarda,asli ailelerde ve büyük kişilerin yanında koruma olarak kullanılırlar.Küçükken ya da vampir olduktan sonra test edilir,ona göre özel gardiyan okuluna transfer edilirler."nefes almak için durdu."Görünmez olma güçleri olduğu için biz onları gün içinde göremeyiz fakat geceleri görünmez olmaya ihtiyaç duymazlar..."dedi omuzlarını silkerek.Hayatıma bir de gardiyanlar eklendi.Harika!
-O zaman beni kütüphaneye girerken görmüş olmalılar!,diye çığrındım.Eğer gördüyseler en azından birisi müdireye söylemiştir.O zaman çoktan yakalanmışız demektir.Belki birazdan bizi odasına çağıracaktır.
Ben korku dolu düşüncelerimde dolaşırken Mia beni sakinleştirdi.
-Merak etme,o sana bahsettiğimiz parmak izi sahibi gardiyan görmediği sürece hangi gardiyan görürse görsün onu ilgilendirmediği için bir şey söylemez.
Oh.. diye rahatladım.Başıma yeterince bela açmıştım zaten...
-Ee..napıyoruz şimdi,diye sordum.
Lexi;
-Bugün yapıcak çok bir şey yok.İsterseniz bizimkilerde takılalım?,dedi.Mia ve ben de ona katılıp bizim grubun yanına gittik.Kafeteryada oturuyorlardı.
Akşama kadar yedik,içtik,sohbet ettik ve eğlendik.O süre içerisinde hayatımdan,sorunlarımdan soyutlanmış ve rahattım.Tabi odaya gidene kadar.
Herkes dağıldıktan sonra kızlar binasına gittik.Odaya girdiğimde bütün dünyanın yükü üzerime binmiş gibiydim.O hasta edici ortamdan kurtulmam gerekiyordu ama gerçekle de yüzleşmeliydim.Bu benim hayatımdı.Gelecekteki acıların bunların yanında ne kadar büyük olacağını tahmin edemezdim.Eğer bu yükleri taşımazsam yenileri daha çok omzumu ağrıtırdı.
Gece üçümüz de uyuyamadık.Yatakta döndük,döndük..Sonunda pes eden Lexi oldu.
-Hadi artık bir şeyler yapalım,tek yaptığımız yatakta debelenmek!,diye hepimize birden çıkıştı.Mia hemen kalktı ama benim pek de kalkmadım yoktu.Gözümü kapatıp uyuma çalışmalarıma devam ettim.Tam 10. Koyunda kocaman danalar işe girişti.Sanki üstümdeymiş gibi danaların ağırlığını hissediyordum .Sonra bunun rüya ya da hayal olmadığını anladım.
Lexi ve Mia'ydı!
Ikiside üstüme binmişti! Ah Tanrım!
-Sizi koca danalar!,diye bağırınca ikisi de mal mal yüzüme baktı.Sonra ben kahkahalarla gülmeye başladım.İkisi de anlamadan bakıyordu.Gülmekten gözlerim yaşarana kadar güldüm.Sonra olayı anlatınca bunlar da gülmeye başladı.Ben de boğazım ağrıyınca gülmeyi kestim.Son zamanlardaki nerdeyse tek ve gerçek gülüşümdü.Belki de sondu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Vampir Okulu
FantasíaKatie,güzel bir Lise de 3.sınıf öğrencisidir.Popüler bir çocukla çıkıyordur ve çok iyi arkadaşları da vardır.Ama bu hayatı ,vampir olunca tamamen değişir.Çünkü Vampir Okulu'na gitmeli ve herkesi arkasında bırakmalıdır.
