Never be 'normal' ?

Het begin -1

Ik ben Marie, ik heb 12 zware jaren achter de rug. Nu ben ik 'klaar' om naar de middelbare school te gaan. Dat denken de meeste toch... Maar naar school gaan is niks voor mij. Ik wil niet naar school!!! En wil je weten waarom? Wel je leest het in never be 'normal'?

Ik ben Marie. Het is 25 oktober 2003. Ik zit nu in de buik van mijn mama. Het is tijd voor mij om er uit te komen.
Dit zal mijn geboortedatum zijn. Een broer of zus heb ik niet.

Plots heb ik het veel kouder. Ik hang vol met bloed, en slijm. ieuw! Ik word in een handdoek gelegd. En dan kom ik in warme armen terrecht. Dit zal mijn mama zijn. Bij haar zal ik altijd veilig zijn. Ze zal me voor altijd beschermen.

De tijd vloog voorbij, ik ben nu al 10 maanden oud. Zo is het leventje echt zorgenloos. Als ik honger heb, hoef ik alleen maar te wenen. Moet ik plassen, geen probleem er hangt een luier aan men poep. Wil ik aandacht moet ik een beetje neuten en wil ik slapen wrijf ik in men ogen. Wat een leven.

Bleef het maar zo, ik word 1 jaar. Ik moet leren lopen, ze leren me praten. Ik moet meer beginnen eten dan enkel de lekkere pap, maar het ergste is... Ze brengen me naar de creche. Daar zit ik dan, met nog 10 andere kindjes die met net hetzelfde willen spelen als ik. Daar begon het al, niemand wil met mij spelen en iedereen pakt mijn speeltjes af. De onthaalmoeder heeft het ook al niet voor mij, dus de anderen krijgen altijd gelijk. Wat was ik blij als ik weer opgehaald werd door Hilde en Wim, mijn ouders. Daar had ik een perfect leven. Een mooie thuis.

Heey,
Dit is het begin van ons boek.
Het is een samenwerking van ons.
We proberen zo snel mogenlijk te updaten, maar met school, we kunnen niet toveren.
Laat zeker weten wat je er van vind.
Xx Jelle en Britt