Never be 'normal' ?

Mama? nee!!!- 6

Mijn hele wereld stortte in. Ik begon te huilen. Heel hard te huilen. Mama zei dat er niets meer aan te doen was en dat ze nog maximum 3 jaar zou leven. Toen ik dat hoorde was ik echt verdrietig. Droeviger dan ooit tevoren. Ik wou het liefst alle tijd van de wereld met haar doorbrengen. Natuurlijk niet alleen met mama maar ook met papa en Flynn. Hoe moet het nu verder? Als je weet dat je eigen mama elk moment kan sterven. Als je weet dat je mama een erge ziekte heeft. Als je weet dat je mama veel pijn lijdt. Ze mocht niet weg gaan. Ze was te jong om te sterven. Ik had liever kanker gehad. Dan werd ik niet meer gepest. Dan zou er minder verdriet geweest zijn. Dan zou alles beter zijn zoals het nu is. Ik wou niet dat mama weg ging. Ze was er altijd voor me. Als ik ziek was, als ik pijn had, als ik verdrietig was. We waren de beste maatjes. En nu? Nu wordt dat allemaal weggegooid. Al die liefde en blijdschap werd omgezet in verdriet en pijn. Een ramp. Precies een week later startte school. Niet zo spectaculair. De eerste dagen kende ik niemand, niemand kende mij. Ik werd nog niet gepest. Maar dan... Het was pas de eerste donderdag van het schooljaar. De school werd opgebeld door het ziekenhuis. Ik werd van school gehaald en moest meteen naar het ziekenhuis. Toen zei de dokter tegen papa en mij dat... Mama gestorven was... Ik begon te roepen en te huilen tegelijk. Ik was zo boos maar ook zo verdrietig! Toen ik een beetje gekalmeerd was vroeg ik aan papa: Papa, waarom sterven de beste mensen als eerste? Hij antwoordde : Als jij in een tuin bent? Welke bloemetjes pluk je als eerste? Ik begon weer te huilen. Ik kon het echt niet geloven. Ik ging mama nooit meer zien. Ik ging haar nooit meer ruiken. Ik ging nooit meer een goed gesprek met haar kunnen voeren. Ik ging haar zo hard missen. De volgende dagen ging ik niet naar school. Ik kon het niet aan. Ik wou het gewoon niet geloven en bleef toch maar huilen. Die maandag erna was het begrafenis. * ik keek er echt tegen op, nadat mijn mama was gestorven, is mijn papa beginnen drinken. Hij zag het helemaal niet meer zitten. Hij verwaarloosde ons. Ik snap dat hij verdrietig was, maar Flynn en ik ook. Dat snapte hij niet, hij sloot zichzelf af van de wereld, en dronk. Ik moest daardoor zorgen voor Flynn. Ik was Flynn dus ook aan het klaarmaken voor de begrafenis. Die ik ook helemaal alleen heb georganiseerd. Ik deed men best, ik wou een mooi afscheid voor mama. Ik had veel medelijden met Flynn, hij begreep het niet, steeds vroeg hij naar mama. Ik moest hem altijd uitleggen dat mama er niet meer was. En altijd moest ik me sterk houden om niet in tranen uit te barsten. Mama was te jong, maar wij waren ook te jong om haar te verliezen. Zo veel herinneringen, maar eigenlijk veel te weinig. ' we moeten nu echt vertrekken hoor pa!' ik hoorde een gestalte af de trap komen. Hij kwam naar mij en zei: 'ik ga niet naar een begrafenis van zo een zielige trut met kanker!' en sloeg me hard in men buik, ik verkrimpte vam de pijn, maar hield me sterk voor Flynn. ' kom Flynn, we zijn weg' zei ik zo sterk mogelijk, en met een vuile blik naar mijn'vader'.
Er waren veel mensen op de begrafenis. Collega's, vrienden. Mama was erg geliefd. Vele teksten werden naar voren gebracht, en dan was het mijn beurt om iets te zeggen. Ik ging naar voren, hand in hand met Flynn. De tranen stonden nu al in mijn ogen.
'Lieve mama,
Ik weet niet waar ik moet beginnen. Je was er altijd voor mij, je liet me lachen, we deden gek, je troostte me als ik verdrietig was. Je was de beste moeder die ik me kon voorsellen. Als je zei dat je zwanger was, was ik eerst een beetje bang, dat ik tweede keus ging zijn. Maar nu ben ik zo blij, Flynn is het beste broertje dat ik me maar kon wensen. Ik zie hem graag, net zoals jou. Ik zal er voor hem zijn, en hem helpen, zoals jij bij mij deed. Papa is hier niet, hij heeft het heel moeilijk, maar ik weet dat hij je diep vanbinnen, heel graag ziet, net zoals iedereen hier. Ik had Flynn een liedje aangeleerd voor moederdag. Maar omdat je er nu niet meer bent...' ik krijg het nu echt moeilijk, een traan rolt over men wang. ' willen we het graag nu voor je zingen.' ik knik naar Flynn en begin te zingen, Flynn doet zachtjes mee.
:'mama, mama, mama, het is moederdag vandaag.
Mama, mama, mama, je bent de beste.
Mama, mama, mama, we zien je supergraag. '
Iedereen begint te klappen. Ik houd het nu echt niet meer en begin te wenen. Flynn kijkt bezorgd naar mij. ' het is niks, kleine man.'
We gaan terug naar onze plaats. Iedereen zei dat het prachtig was en dat mama dat ook zo gevonden zou hebben.

Heyy,
We hopen dat jullie dit hoofdstuk leuk vinden! We hebben momenteel examens en hadden het hoofdstuk al een paar dagen geleden geschreven, maar we wouden even updaten . Iedereen succes nog met de examens! We zullen na de examens zo snel mogelijk updaten !

xje Britt en Jelle