Never be 'normal' ?

Date -16

-'We zijn er bijna'
Ik kook bijna over van nieuwsgierigheid! We hebben er wel nog redelijk lang over gedaan... We hebben 40 minuutjes gereden. Ik kijk rondom me en herken deze plek helemaal niet.
-'We moeten nog even te voet. Is dat een probleem?'
-'Nee hoor' antwoord ik hem. Eigenlijk is het wel een probleem want ik heb er niet echt de gepaste schoenen voor aan, maar voor Bassie heb ik dat er wel voor over. Tijdens dat we wandelen is het stil. Een prettige stilte. Opeens verbreekt Bastiaan de stilte.
'Je ziet er erg goed uit babe.'
Ik voel mezelf zo rood worden. Ik weet niet goed wat zeggen en mompel dan een bedankje terug. Daarna stappen we nog even verder en komen we aan. Ik word overdonderd door een enorm mooie plaats! Een grasplein aan het water. met een prachtige boom boordevol witte bloemen. Onder de boom ligt een rood dekentje. Op het dekentje ligt een picknickmand en een roos?! Wauw! Heeft Bastiaan dit allemaal voor mij gedaan? Hoe lief!
-'Het is prachtig!' zeg ik hem nog altijd erg verwonderd van deze mooie plek.
-'Ga zitten' nodigt Bassie me uit. Met plezier ga ik zitten.

We zitten heel lang te babbelen en eten van het lekkere eten dat bastiaan had meegenomen. Het is al wat donker aan het worden.
Ik begin het een beetje koud te krijgen. Blijkbaar merkt bassie het op want hij vraagt;
'Heb je het koud, Marie?'
Ik knik kort. Hij doet zijn vestje uit en legt het rond mijn schouders, hij komt dichter bij me zitten en legt een arm rond mijn schouders.
'Beter?' Ik bloos een beetje als ik antwoord geef:'Veel beter.'
We komen veel over elkaar te weten, zijn rare trekjes, zijn lievelingsdingen, zijn kindertijd, ...
Ik luister meer dan ik zelf zeg maar bastiaan blijkt het niet erg te vinden. Opeens gaat hij wat van me weg, even wil ik zeggen dat hij moet blijven zitten, dat ik hem nodig heb, dicht bij mij, tot dat ik zie dat hij zijn gitaar boven haalt.
'Marie, van af de eerste keer dat ik je opmerkte wist ik al dat je speciaal was, ik was vastbesloten je beter te leren kennen. Nu ik je beter ken weet ik wat voor een bijzonder en prachtig meisje je bent. Je geeft mijn leven kleur. Lieve Marie, dit lied is speciaal voor jou.'
Mijn ogen beginnen nu al vochtig te worden.

'Lieve Marie,'

Hij speelt de eerste noten en ik weet direct welk lied het is.

'Heart beats fast
Colors and promises
How to be brave
How can I love when I'm afraid to fall
But watching you stand alone
All of my doubt suddenly goes away somehow'

Wow, Bastiaan kan prachtig zingen!

'One step closer

I have died every day
Waiting for you
Darlin' don't be afraid
I have loved you for a thousand years
I'll love you for a thousand more

Time stands still
Beauty in all she is
I will be brave
I will not let anything take away
What's standing in front of me
Every breath
Every hour has come to this

One step closer'

De tranen springen in mijn ogen, dit is zo lief. Ik kan het bijna niet geloven: Bastiaan zingt dit voor mij!!

'I have died every day
Waiting for you
Darlin' don't be afraid
I have loved you for a thousand years
I'll love you for a thousand more

All along
I believed
I would find you
Time has brought
Your heart to me
I have loved you for a thousand years
I'll love you for a thousand moooore

One step closer

One step closer

I have died every day
Waiting for you
Darlin' don't be afraid
I have loved you for a thousand years
I'll love you for a thousand moooore'

De eerste traan rolt over mijn wang, ik bijt op mijn lip, om niet in tranen uit te barsten.

'All along
I believed
I would find you
Time has brought
Your heart to me
I have loved you for a thousand years
I'll love you for a thousand more '

Nu is het me te veel, de tranen rollen over mijn wangen. Het was zo mooi. Ik weet niks meer te zeggen, het is zo overweldigend. Dit alles is zo perfect.
Bassie komt met verwarde en bezorgde ogen dichterbij en veegt de tranen weg.
'Niet wenen, wat is er meisje?' Vraagt hij heel zacht. Hij is zo lief.
'Ik, ik,..' stotter ik. Ik weet niet wat ik moet zeggen.
Voor hij nog iets kan zeggen druk ik mijn lippen op de zijne, eerst schrikt hij, maar daarna kust hij me teder terug.

Het is zo hemels, het is beter dan in mijn dromen. Hij heeft hemels zachte lippen. 'Het was prachtig,' fluister ik tegen zijn lippen aan. Twijfelend laat hij los en zegt: 'Marie, ik hou van je.'
Ik glimlach door mijn tranen heen en zeg: 'Ik ook van jou Bassie.'

Daar zaten we dan, onder de grote boom naar de weerspiegeling van de maan in het water te kijken. Het was geweldig.

Wanneer ik mijn gsm voel trillen schrik ik op, ik kijk wat het is.
Mijn vader belt. F*ck, moet hij nu echt alles voor me verpesten. Ik druk hem weg, daardoor krijg ik een rare blik van bastiaan toegeworpen. Ik lach onschuldig terug en hij laat het gaan, daar ben ik blij om. Na een tijdje zeg ik: 'Het is al laat, ik denk dat het beter is als we gaan.'
Als antwoord krijg ik een droevige blik van Bassie, maar dan knikt hij toch. We stappen terug richting de auto. We zeggen allebei niets, maar houden elkaars hand stevig vast. Als we aan de auto komen doet Bastiaan de deur voor me open.
'Alstublieft mevrouw,' zegt hij overdreven beleefd.
'Heel erg bedankt meneer' zeg ik lachend terug, wanneer ik in de auto stap.
In de auto zingt bassie stilletjes mee met de muziek.
'Je kan echt prachtig zingen, je zou er iets mee moeten doen' zeg ik plots.
'Nee, ik kan helemaal niet zo goed zingen, niemand heeft me ooit gehoord, behalve jij, dus hou het stil alsjeblieft.' zegt hij een beetje verlegen.
Het is best schattig, maar het is zonde, hij is echt goed.
Toch knik ik bevestigend.
Na een tijdje komen we aan bij mijn huis, maar wat ik daar zie, is vreselijk...