Never be 'normal' ?

Eerste Middelbaar - 7

We zijn nu een week verder, een week na de begrafenis. Morgen is het maandag. Ik zal vanaf morgen terug naar school gaan. Natuurlijk met tegenzin. Ik ging dus naar school. Toen ik aan kwam op school, zag ik vele groepjes. Ik zag ook een meisje. Zij stond helemaal alleen. De bel ging. Ik ging in de rij staan. We gaan naar de les. Ik kende mijn klas nu al een beetje. Ik wist onmiddellijk wie de populairen waren en wie de nerds waren. Maar dat ene meisje... Dat meisje dat daarnet alleen stond. Haar ken ik niet, is ze nieuw? Ik weet het niet, ik ben tenslotte ook een week thuis gebleven. Misschien kan ik me haar gewoon niet meer herinneren. Ik neem plaats en het meisje komt twijfelend mijn kant uit. ' Is deze vrij?' vraagt ze verlegen terwijl ze naar de stoel naast me wijst.
'Euh ja hoor.' zeg ik verbaasd dat ze naast mij wil komen zitten. Er zijn namelijk nog veel plaatsen vrij.
'ik ben nieuw hier' zegt ze uit het niets tegen mij. Ik weet niet wat ik moet zeggen, dus ik glimlach gewoon even naar haar.
De leerkracht komt binnen.
'hallo iedereen, voor we gaan beginnen, wil ik graag de nieuwe leerlinge voorstellen, je had het waarschijnlijk wel al gezien. Anke, stel je jezelf even voor?'
Naast me gaat anke, zo noemt ze dus, rechtstaan.
' Ik ben dus Anke, ik ben 13 jaar oud, ik ben van Zaffelare en mijn hobby is KLJ en dans.'
'Heb je broers of zussen?' vraagt de leerkracht.
Ik zie dat ze het moeilijk krijgt en uiteindelijk zegt ze:' nee'
' oke, ga maar weer zitten, anke, welkom in de klas. Neem nu allemaal je boek op pagina 104
Ik neem men boek en kijk naast me.
Anke heeft tranen in haar ogen, maar als ze ziet dat ik kijk, herpakt ze haar snel en lacht vriendelijk.
Ik ga er niet op in en volg de les verder. Na de eerste twee lessen is het speeltijd. De tweede les is Anke ook naast me komen zitten. Niet dat ik dat erg vond hoor helemaal niet maar ik vond het wel raar... Nooit heeft iemand naast mij willen zitten en nu vraagt er plots iemand aan mij? Weird... Ach ja... Misschien is ze vroeger ook gepest? Wilt ze hier een heel nieuw leven beginnen. Maar wou niet bij de populaire kinderen omdat die toch alleen maar over make-up en voetbal praten... Ja dus ik zei het al, het is speeltijd... Ik ga zoals meestal... Eenzaam en alleen op een bankje zitten. Daarna zie ik Anke. Ze komt op me af. Ze komt naast me zitten en zegt hallo tegen me. Ik glimlach en zeg stilletjes hallo terug. 'Als ik je lastig val mag je het zeggen hoor' kwam er plots uit haar mond. Ik wou haar niet beledigen maar ik ben gewoon niet zo een ja hoe zeg je dat... een sociaal type... Ik was altijd alleen en zei nooit iets op school of toch zo weinig mogelijk. Maar nu ze met me begon te praten, moest ik wel iets terug zeggen. 'nee, dat doe je niet, ik ben gewoon een beetje verlegen. Ik heb niet veel vrienden, laten we maar zeggen: geen vrienden.'
' ik begrijp het. '
Toen was het stil, niemand zei iets. Tot ik de stilte onderbrak door een euh... Wat stom was van me want nu verwacht ze dat ik iets ga zeggen. Ik raap al mijn moed samen en vraag haar:' Sorry het is misschien een rare vraag maar was je het eerste lesuur aan het huilen?' Ik zie dat haar ogen zich weer met tranen vullen, en heb al onmiddellijk spijt dat ik het vroeg.'

Hallo iedereen!
Een nieuw hoofdstukje. We hopen dat jullie het een beetje leuk vinden? Laat zeker iets weten hoe het is :) nog even een mededeling: We zullen proberen om de 10 dagen te updaten :) We zijn sinds een paar dagen klaar met de examens. We proberen dat zo goed mogelijk vol te houden om het om de 10 dagen te doen!
-xxx-
Britt&Jelle