Never be 'normal' ?

Bastiaan? oohnee, vergeten -11

Triiiiingg triiiiingg de wekker liep af. Doodmoe was ik. Ik rolde zowat uit mijn bed. Ik ging naar de badkamer, zette mijn muziek aan en ging onder de douche staan. Ik draaide de knop open en een rilling ging door mijn lichaam door de kou. Ik was meteen wakker. Ik waste me snel en kleedde me daarna aan. Ik ging naar beneden en at eerst een boterham. Ik maakte mijn rugzak klaar en ging daarna naar boven om Flynn te wekken. Nadat Flynn beneden was vertrok ik met mijn fiets richting school. Na de 3e kilometer realiseerde ik me dat ik Bastiaan was vergeten... Zo snel als ik kon fietste ik terug. Na zo een 5 minuten was ik aan zijn huis. Ik belde aan. Hij deed open en zei dat ik laat was. Ik heb maar verteld dat ik hem vergeten was... Alhoewel ik zijn reactie anders had verwacht, lachtte hij me uit... Ik dacht eerst dat hij het meende en ik keek wat droevig. Dat zag hij natuurlijk en zei ' het was maar een grapje Margrietje, het is helemaal niet erg, je bent er nu'
'Ja, als je dat maar weet Bassie, ik ben voor jou teruggekeerd, EN HET WAS TEGENWIND!!'
'bedankt margrietje, dat is heel lief van je.' Zegt hij met een big smile. Daarna moesten we vertrekken. Op school aangekomen hadden we door dat we veel te laat waren. We meldden ons aan op het leerlingensecretariaat. Daar kregen we een flinke uitbrander van de secretariaatmadam... Daarna gingen we al lachend naar de les die al bijna gedaan was. Daar kregen we ook nog eens een flinke uitbrander en een nota. Dat maakte ons eigenlijk niet eens iets uit. We hadden die dag enorm veel plezier! Niet alleen met Bastiaan, maar ook met Anke.

LEES HET VOLGENDE!

Liefste lezertjes,
Het spijt ons echt voor dit hoofdstukje... Het is saai en super super super kort... We waren gewoon echt inspiratieloos... Maar Britt en ik hebben samen wat gebrainstormd en we weten waar we naar toe willen, alleen is het niet zo gemakkelijk om daar te geraken... We doen ons best... En sorry voor een maand niet geuploade hoofdstukken, maar ik (Jelle) ben net terug uit Italië en daarvoor was Britt met vakantie dus kortom we hadden weinig tijd en inspiratie om te schrijven. Nogmaals onze excuses. We beloven dat dit zal beteren. We hopen dat jullie ondanks de slechte hoofdstukken ons boek blijven lezen.
Dikke kus Britt en Jelle