Never be 'normal' ?

De lagere school - 5

Zo ging het verder jaar na jaar... Elk jaar een hel... Ooit hebben ze zelfs soep over mij gegooid...
*flashback*
Ik eet elke middag dus warm op school... Eerst soep, daarna een schoolmaaltijd... Ja een schoolmaaltijd van die vieze oude patatten en van dat stuk taai vlees dat niet is te eten en spruitjes of vieze broccoli... Ieuwwww... Dus ik ging in de rij staan om naar de refter te mogen gaan. We moesten stil zijn. Ik was stil. Ik was altijd stil. Er wou toch nooit iemand iets tegen me zeggen. Uiteindelijk na veel gepraat van de leerlingen en veel geroep van de leerkrachten, mochten we toch naar binnen. Ik ging dus naar binnen. Eenmaal binnen, ging ik om een kom soep. Ik ging erna terug zitten. Toen kwamen ze. De kinderen die me al jaren lang pestten. Ze kwamen rond mij staan. Eerst scholden ze me zoals gewoonlijk wat uit... Daarna kwam het ergste... Ze namen mijn kom soep en gooiden de hete soep rustig over mijn hoofd... Ik begon heel hard te wenen. Ik liep weg. Ik ging naar het toilet daar spoelde ik eerst mijn gezicht wat af en ging daarna in een van de hokjes zitten... Huilen... Zoals ik nogal veel deed...
*einde flashback *
Zo eindigde mijn zesde leerjaar vol ellende. Toch was ik blij, blij omdat ik die kinderen nooit meer zou terugzien. Blij dat die leerkrachten nooit meer commentaar zouden geven alleen op mij. Blij dat ik nooit meer zou herinnerd worden aan die vreselijke plek. Toen was het zomervakantie. Mijn mama, papa, broer en ik gingen 2 weken naar Cyprus op reis. We amuseerden ons te pletter! Het was de beste tijd van mijn leven. Nadat we terug kwamen uit Cyprus was het zo ongeveer de helft van de vakantie. Het viel me op dat mama dagelijks weg moest. Wat ik natuurlijk niet leuk vond... Ik vroeg enkele keren waarom ze weeral weg moest... Dan ontweek ze telkens mijn vraag... Op een dag zo een week voor het schooljaar terug begon riep mijn mama, mijn broertje en ik naar beneden. We zaten namelijk boven een gezelschapsspel te spelen. Het was blijkbaar serieus want papa zag er triest uit en mama was net niet aan het huilen. Ik rende naar hen toe en omhelsde beiden. Toen zei mama tegen ons :' Ik moet jullie iets vertellen... Ik heb...' ze barstte in tranen uit... Ik vroeg wat er was en toen zei ze het. Toen zei ze dat ze kanker had. Mijn hele wereld stortte in...

Heyy,

Het spijt ons dat het zo lang duurde voor we hebben geüpdatet, maar we hadden het erg druk en niet zo veel tijd dusja... Het spijt me, maar de komende weken zal er ook niet zo snel een hoofdstuk op komen, want... De examens komen eraan en het wordt een erg drukke periode dus sorryyyy

Lots of love
Britt en Jelle