'euh sorry' zei ik bijna onhoorbaar, en wou weg stappen. Ze trok me aan mijn mouw en deed gebaar dat ik terug moest komen zitten. Dat deed ook. 'Het is ok.' Ze wou net haar verhaal beginnen en plots gaat de bel... We gingen samen naar de rij. Tijdens de les zaten we naast elkaar. Af en toe babbelden we, maar over niet echt iets speciaals. Na de twee redelijk korte lesuurtjes gingen we samen naar de refter. Ze zei dat ze haar verhaal nog moest vertellen van tijdens de speeltijd. Ik wist dat ze in tranen ging uitbarsten, dus zei ik dat het niet moest, als ze het niet wou. Toch begon ze te vertellen. Ze begon aan haar verhaal: 'Twee weken geleden begon het schooljaar. Mijn broertje lag in het ziekenhuis al vanaf begin augustus. Mijn broertje en ik hadden een enorm goede band. In augustus moest hij naar de dokter voor een check up. De dokter vertelde dat hij al een tijdje aids had. Eens dat je aids hebt, kan je niet meer genezen. Hij moest direct naar het ziekenhuis worden overgebracht. Dat gebeurde ook, ik heb hem toen twee weken niet gezien.' ik zag dat ze het moeilijk kreeg en wachtte tot ze verder vertelde.' Het waren de twee langste weken van mijn leven. Na de twee weken kon ik hem eindelijk zien. Hij was zo veranderd. Het was afschuwelijk hem zo te zien. Ik begon toen te huilen. Daarna mocht ik hem in totaal nog 2 keer zien. Dat waren de twee laatste keren van zowel zijn als mijn leven dat ik hem kon zien. 31 augustus is hij gestorven. Ik was er kapot van. Nu nog altijd. Het ligt zo gevoelig. Ik heb het er nog altijd moeilijk mee.' Er rolden tranen over haar wagen. Ik wist niet wat te zeggen... Het was zo een erg verhaal. Ik kon mijn eigen leven er een heel klein beetje in herkennen. Er kwamen ook tranen in mijn ogen. Al huilend vroeg ze wat er was. Ik zei dat het een aangrijpend verhaal was. Ik wou niets zeggen over mijn mama, ik zou beginnen huilen en iedereen zou me uitlachen... Dat kon ik niet aan... Dus zweeg ik maar. Na het eten gingen we samen op een bankje zitten. Ik kwam die speeltijd veel over haar te weten. Zo kwam ik te weten dat haar lievelingskleur oranje is en dat ze in Oostakker woont. Haar lievelingseten is net zoals mij pizza en ze is net zoals mij een enorme fan van The Hunger Games. Haar lievelingspersonage is Gale. Het tegenovergestelde van mij... Ik vbzn superfan van Peeta, hij is veel leuker en natuurlijk ook mooier. Ze vertelde zoveel over haarzelf, we hadden ook veel gelachen. Ik voel me echt heel goed bij haar, dat is de eerste keer na mama... Dan ging de bel. We gingen samen naar de les. Ik realiseerde me dat ik vandaag nog niet gepest ben. Nog niet uitgescholden of pijn gedaan door iemand. Anke is zo vriendelijk. Zou ze me zien als een vriendin? Het is zo een tof meisje! Hoe kan ze nu willen omgaan met mij, het meisje dat al heel haar leven gepest word?
Hallo iedereen!
Zo, het volgende hoofdstukje!
En weet je mensen ;) HET IS VAKANTIE!!!!!!
We hopen dat iedereen het al een beetje leuk heeft gehad. MAAR,... het is nog maar net begonnen!!!
Iedereen nog heel veel plezier!!!
Maar er is ook minder goed nieuws,... (ooooh:( ) we gaan binnenkort op kamp, dus dan kunnen we niet updaten, misschien dat we ervoor nog wat schrijven, maar dat is nog niet zeker. Laat zeker een reactie achter en klik op het sterretje ;)
Xxxx Britt en Jelle
JE LEEST
Never be 'normal' ?
Novela JuvenilIk ben Marie, ik heb 12 zware jaren achter de rug. Nu ben ik 'klaar' om naar de middelbare school te gaan. Dat denken de meeste toch... Maar naar school gaan is niks voor mij. Ik wil niet naar school!!! En wil je weten waarom? Wel je leest het in ne...