Vertrouwen -13

17 0 0
                                    

De volgende dag besluit ik om mijn verhaal aan anke te vertellen. Het is weekend dus ik vraag of anke kan komen. Flynn is naar de voetbaltraining en mijn papa is altijd maar minder en minder thuis dus ik verwacht hem niet thuis. Maar voor de zekerheid spreken we af in het park, het laatste wat ik nodig heb is dat een zatte papa hier ineens binnevalt. Als ik aan het park was, zag ik niemand. Ik ging op het bankje zitten de minuten verstreken,ik werd steeds zenuwachtiger.
Toen ze aan kwam lopen sprong ik onmiddellijk recht. Ik viel meteen met de deur in huis. Ik vertelde alles. Van het pesten, de vreselijktse zomer van men hele leven, wanneer de enigste die er voor me was, dood ging. Ik vertelde haar hoeveel ik haar miste en hoe moeilijk ik het vond. Ik vertelde haar van men vader die niets anders deed dan drinken. Ik vertelde van de zware opvoeding van Flynn. Ik vertelde over de begrafenis, en dat flynn maar niet kon begrijpen dat mama er niet meer was. Het was moeilijk. Moeilijk om sterk te blijven. Voor hem. Hij begreep het niet. Hij snapte niet dat mama dood was. En dat uitleggen viel me zwaar. Maar ik moest er zijn. Voor hem en voor mama. Alles vertelde ik, werkelijk alles. Ik vertelde zelf dat ik verliefd was op bastiaan. Het rolde uit mijn mond. En ik moet zeggen, het voelde goed. Ik was opgelucht dat ik het eindelijk aan iemand kon vertellen...

Pov Anke
Wow...
Van heel het verhaal heb ik maar 1 zin onthouden: 'IK BEN VERLIEFD OP BASTIAAN.'
Dat kan helemaal niet. IK ben verliefd op bastiaan.
Wat moet ik nu doen?! Ik ben verliefd op dezelfde jongen als mijn beste vriendin?
Ik wil niet dat onze vriendschap stopt,maar ik zou het ook niet aan kunnen als zij een klef koppeltje zouden worden.
Dan pas dringt het hele verhaal door. Ze wordt al heel haar leven gepest, haar moeder is dood, haar vader is een alcoholieker en ze is zo goed als de mama voor haar kleine broertje. Haar leven is zo moeilijk. Ik weet niet wat zeggen. Ik dacht dat ik het moeilijk had.... maar dit... Ik kijk naar het betraande gezicht van mijn vriendin. Ik zit er zo mee in. Ik kan haar nu gewoon niet zeggen dat ik ook van bastiaan hou. Dat zou haar veel te veel pijn doen. Ik moet er voor haar zijn nu. Haar steunen. Ze heeft me heel dit verhaal toevertrouwd. Dat betekend heel veel voor me. Ze kijkt me aan, afwachtend, tot ik eindelijk iets ga zeggen. Maar ik weet niets om te zeggen. Wanneer ze opstaat en weg wil gaan, hou ik haar tegen.
' Marie, waar ga je heen?'
' ik begrijp het anke, laat het maar zo, niemand moet me hebben, iedereen haat me, ik had het nooit moeten zeggen, dan waren we nu nog beste vriendinnen,maar het is oke anke.' Ze snikt, haar tranen blijven lopen. ' ik snap dat je met zo een zielig gepest arm kind geen vrienden wil zijn. dat wil niemand.' Ik wil haar onderbreken maar ze geeft me de kans niet.
' nee anke, het is goed, ik wil je juist bedanken voor de leuke tijd samen, voor alles wat je voor me hebt gedaan, je liet me voelen alsof ik meetelde, en dat betekend heel veel voor me , bedankt anke. Echt heel erg bedankt.' Wanneer ze dat heeft gezegd wil ze weglopen, maar nu onderbreek ik haar.
' nee marie, nee, jij bent een prachtige meid, je bent lief, grappig, en hebt zo een groot hart, ik begrijp niet wat mensen tegen je kunnen hebben.' Nu kan ik niet stoppen met praten, wat marie juist zei ontroerde me zo, hoe kan ze nu zo over haar denken, ze is een schat.
' je bent het beste wat me ooit is overkomen, ik zie je ongelofelijk graag, en ik ga je helpen, ik ben er voor je en ik zal er altijd zijn. Ik laat je nooit meer gaan marie, we zijn beste vriendinnen en dat blijven we! Always! '
Wanneer ik dit heb gezegd zijn ook mijn wangen helemaal nat.
Marie en ik knuffelen elkaar dood. '
Ik zie je graag marie, vergeet dat niet oke?'
' je bent een schat anke, ik zie je ook graag!'
Daarna gaan we naar men huis. We babbelen, roddelen, doen een knuffelgevecht, lakken onze nagels en lezen de joepie. We doen alles wat pubermeisjes van onze leeftijd zouden moeten doen.
Opeens zegt marie; ' sinds een lange tijd voel ik me eens oprecht gelukkig,en dat komt door jou, ik ben je echt eeuwig dankbaar. Jij bent de zonneschijn in mijn leven. Bedankt anke, echt waar!'

hey hey iedereen,
Hier nog een hoofdstukje, we hopen dat jullie het een beetje leuk vinden.
Xx Jelle en Britt

Never be 'normal' ?Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu